ارزیابی طرح آموزش مهارت های زندگی مقطع راهنمایی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر آموزش مهارت های زندگی بر دانش و اطلاعات دانش آموزان انجام شد.
مطالعه حاضر نیمه تجربی بود. بدین منظور، دو مدرسه از شهر های اصفهان، شیراز، کرمان و مشهد به طور تصادفی انتخاب شدند. مدارس راهنمایی دخترانه و پسرانه که طرح در آنها اجرا شده بود با دو مدرسه مشابه دیگر که طرح در آنها اجرا نشده بود، به صورت نمونه گیری خوشه ایانتخاب و مورد مقایسه قرار گرفتند. به این ترتیب 1428دانش آموز انتخاب شدند. پرسشنامه خودساخته برگرفته ازمحتوی آموزشی هر پایه تحصیلی تدوین شد و در پایان سال تحصیلی، به دانش آموزان گروه کنترل و آزمایشی داده شد که تکمیل کنند. سپس، دو گروه با استفاده از نرم افزار14 SPSSو آزمون آماری تحلیل واریانس عاملی از نظر میزان دانش کسب شده مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته ها نشان داد اثر آموزش مهارت های زندگی فقط در یکی از شهر ها معنی دار بود. در اکثر شهر ها، دانش دختران در زمینه مهارت های زندگی به طور معنی داری از پسران بیشتر بود (کرمان، 12/ 11 در مقابل 5/ 7؛ مشهد 79/ 11 در مقابل 93/ 10؛ شیراز 33/ 10 در مقابل 06/ 7، اصفهان 89/ 15 در مقابل 31/ 8) و تفاوت معنی داری بین دختران و پسران در کرمان (F= 52.56، P< 0.01)، شیراز (F= 55.22، P< 0.01) و اصفهان (F= 133.58، P< 0.01) به دست آمد.همچنین در اکثر شهرها دانش آموزان پایه های پایین تر در مقایسه با دانش آموزان پایه های بالاتر دانش بیشتری از مهارت های زندگی داشتند. MANOVA تفاوت معنی داری را بین کلیه شهرها از نظر پایه های تحصیلی نشان داد: کرمان(F= 76.9،، P< 0.01) شیراز (F=164.12، P< 0.01) اصفهان (F= 54.56، P< 0.01) مشهد(F= 86/22، P< 0.01).
یافته های به دست آمده تفاوت های جنسیتی و رشدی در آموزش مهارت های زندگی را نشان داد که باید به آن توجه شود. علاوه بر این، ضرورت ارزشیابی طرح های پیشگیرانه به طور جدی مطرح می شود.