تعیین آسیب پذیری اکولوژیکی شهرستان طرقبه شاندیز با استفاده از روش عینی آسیب پذیری

تجربه پیامدهای ناشی از توسعه بی قید و شرط و توجه نکردن به محیط زیست در گذشته، سبب شده است که امروزه بشر دریابد یگانه راه حفظ منابع طبیعی در بلند مدت، توجه به محدودیت ها و توان طبیعی محیط زیست است. یکی از اقدامات مهم برای در نظر گرفتن این محدودیت ها در برنامه ریزی های مدیریتی و توسعه، تعیین آسیب پذیری اکولوژیکی اکوسیستم ها است تا با شناسایی مناطق حساس و آسیب پذیر، از انجام پروژه های عمرانی و توسعه فراتر از حد توان در این مناطق، جلوگیری کرد و آن ها را به سمت مناطق مقاوم و دارای آسیب پذیری کمتر هدایت کرد. موقعیت طبیعی مناسب شهرستان طرقبه شاندیز در استان خراسان رضوی، سبب شده است که این منطقه در سال های اخیر بستر انواع توسعه و ساخت و سازهایی مانند شهرک سازی و ویلا سازی که عمدتا با هدف توسعه گردشگری صورت می گیرد، شود. هدف از این پژوهش تعیین و طبقه بندی آسیب پذیری اکولوژیکی در این منطقه با استفاده از روش عینیت گراست. برای این منظور کل شهرستان به 94 شبکه 1600 هکتاری تقسیم شد و آسیب پذیری اکولوژیکی با استفاده از نقشه های شیب، جهت جغرافیایی، ارتفاع از سطح دریا، عمق خاک، تراکم پوشش گیاهی، اقلیم و زمین شناسی، تعیین و طبقه بندی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در مجموع 21/19 درصد از مساحت شهرستان در طبقه آسیب پذیر، 35/53 درصد در طبقه حساس، 14/18 درصد در طبقه نیمه حساس و 28/9 درصد از منطقه نیز در طبقه مقاوم قرار دارد.