ارزیابی دوز رسیده به ارگان های حساس به پرتو در ارتوپانتوموگرافی

ارتوپانتوموگرافی یک تکنیک متداول تصویربرداری از فک می باشد. اگر چه میزان پرتوگیری افراد از این آزمون در مقایسه با سایر روش های رادیولوژی تشخیصی نسبتا کم است، هنوز جزء شایع ترین روش های رادیولوژی تشخیصی می باشد. بنابراین برآورد دوز رسیده به ارگان های حساس در این آزمون ضروری است.
مطالعه حاضر به منظور تعیین دوز سطحی رسیده به چشم ها، پاروتید، تیروئید و غدد بزاقی زیر فکی با استفاده از فیلم گف کرومیک در بیماران مراجعه کننده (20 فرد) به دو مرکز تصویربرداری (دیجیتال و آنالوگ) صورت پذیرفت. برای افزایش تکرارپذیری، هر اندازه گیری سه بار تکرار شده و نتایج به صورت میانگین (انحراف معیار) ارائه شد.
متوسط دوز سطحی رسیده به غدد زیرفکی (چپ، راست و میانی)، تیروئید (چپ و راست)، پاروتید (چپ و راست) و چشم (چپ و راست) برای سیستم دیجیتال به ترتیب برابر با 17/ 4، 65/ 4، 08/ 5 و 74/ 4 میلی گری و برای سیستم آنالوگ به ترتیب برابر با 33/ 10، 12/ 10، 28/ 10 و 73/ 10 میلی گری به دست آمد.
بررسی نتایج این تحقیق نشان دهنده عدم تفاوت در دوزهای سطحی چشم چپ و راست، تیروئید چپ و راست، پاروتید چپ و راست و غدد زیرفکی چپ، راست و میانی در هر یک از سیستم های دیجیتال و آنالوگ مورد بررسی می باشد (05/0 ≥ P-value). به علاوه دوز سطحی ارگان های مورد بررسی در دستگاه دیجیتال به طور قابل توجهی پایین تر از دستگاه آنالوگ بود (05/0 ≥ P-value).