فراخوانی شخصیت های دینی در شعر پایداری معاصر مورد پژوهی شخصیت مسیح(ع)

شاعر پایداری معاصر عربی آگاه و مسئول است؛ آگاه از آنچه در جهان پیرامون او می گذرد و مسئول در برابر سرنوشت ملت و کشورش. او برای تحقق آزادی، عزت و استقلال برای مردم کشورش از همه ابزارها و سازکارها بهره می گیرد تا شعر در مسیر مقدس مردم سرزمینش به پیش رود. از جمله این سازکارها توجه او به سنت های گذشته است و برای آنکه سخنش هم تاثیرگذار باشد و هم ارزش هنری خویش را حفظ کند، به سراغ شخصیت های گذشته می رود از شخصیت های تاریخی گرفته تا شخصیت های دینی، و با فراخواندن خویش کاری های آن ها ناگفته های خود را از زبان آنان بیان می دارد. این امر گاه در شگرد نقاب رخ می نماید، گاه با بکارگیری اسطوره های ملی و جهانی خود را نشان می دهد و سرانجام با فراخوانی شخصیت ها رسالت خود را به انجام می رساند. این جستار با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی شخصیت مسیح(ع) و کاربرد آن در شعر پایداری معاصرعربی پرداخته است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که در شعر پایداری معاصر حضرت مسیح(ع) بیشتر در معنای نمادین خاص بکار رفته است؛ مانند درد و رنج، زندگی بخشی از رهگذر مرگ، منجی رهایی بخش، امید و امیدواری، جاودانگی، رستاخیز و پیروزی. شاعر معاصر خواسته است با الهام از این شخصیت ها روحیه آزادی خواهی، امید به آینده و مبارزه و فداکاری در راه هدف را در میان مردم ستمدیده خود زنده کند، و آنان را از واقعیت تلخی برهاند که دامنگیرشان شده است تا آینده ای را برای آنان رقم بزند که در سایه عزت و استقلال کشورش ارزش ها حاکمیت یابند، اخلاص و پاکی سرمشق همه گردد و دروغ و ناپاکی از آن رخت بربندد و ایمان و صداقت بر همه جا حکمفرما باشد.