سیاست قدسی در حکمت متعالی امکان سنجی و ملاحظاتی بر انگاره فلسفه سیاسی در پارادایم صدرایی

بحث محوری و مرکزی مقاله تبیین هویت فلسفه سیاسی متعالی بر مبنای حکمت متعالیه است که در گام نخست، با تنقیح وجود پارادایمی به نام پارادایم صدرایی، مدعی الگوی بنیادینی شده ایم که می توان با ابتنا بر مبانی هستی شناسانه، معرفت شناسانه، انسان شناسانه و گرایشات ارزشی و اخلاقی منظومه ای از مسائل و موضوعات مطرح در فلسفه سیاسی را از اصول و مبانی مزبور استنباط و اجتهاد کرد. در بخش پایانی نوشتار نیز با تقریر نظریه فلسفه سیاسی متعالی صدرایی با عنوان «سیاست قدسی» ارکان و اضلاع آن را برشمرده ایم و سپس ملاحظاتی چند در قالب نقد و بررسی درباره آن مطرح و مبین کرده ایم. همانند آن که اگر در حکمت متعالیه حکم به مشروعیت حکومت فقی هان و مجتهدان داده شود رای اضطراری صدرا است نه رای حقیقی و نهایی او که حکومت متالهان و حکیمان است و این که سیاست صدرایی مصداق نظریه آمریت و تابعیت است و دیگر آن که رسالت سیاست قدسی متعالی عمدتا مطابق با الگوی بازگشت است و لذا سیاست را هویتی ابزارگونه می داند و در آخر این که، سیاست قدسی صدرایی راهی را برای تحقق دموکراسی هموار و میسور نمی سازد.