شناسایی و تحلیل موانع اجرای دوراپزشکی در ایران

دوراپزشکی استفاده از فن آوری اطلاعات برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات و روش های درمان از راه دور در حوزه پزشکی می باشد، اما این فن آوری هنوز جایگاه مناسبی در ایران ندارد. هدف این تحقیق این بود که موانع موجود برای اجرای دوراپزشکی در ایران را مورد تحلیل قرار دهد.
این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و هم چنین جزء پژوهش های توصیفی بود. جامعه آماری این تحقیق پزشکان سراسر ایران بودند که با برآورد انجام شده از نظام پزشکی حدود صدهزار نفر هستند و این تحقیق در اواخر سال 1392 خورشیدی و اوایل سال 1393 خورشیدی انجام گردید. نمونه گیری به صورت هدفمند و قضاوتی انجام شد و تعداد اعضای نمونه 384 نفر برآورد گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه ای محقق ساخته و مبتنی بر طیف لیکرت بود که بین پزشکان دانشگاه های علوم پزشکی و بیمارستان های سراسر کشور توزیع گردید. روایی و پایایی این پرسش نامه به ترتیب توسط نظر خبرگان و ضریب Chronbach’s alpha که در این تحقیق برابر با 86/0 است، تایید شد. تحلیل های آماری این تحقیق تحلیل عاملی مرتبه اول و دوم و هم چنین ضریب کفایت نمونه گیری بودند که توسط نرم افزارهای LISREL و SPSS انجام شد.
بار عاملی همه شاخص ها بیش تر از 3/0 بودند و بنابراین همه شاخص ها به عنوان موانع اجرای دوراپزشکی در ایران تایید شدند. ابعاد معرفی شده نیز در نتیجه تحلیل عاملی مرتبه دوم مورد تایید قرار گرفتند.
با وجود موانع ذکر شده اجرای این طرح در ایران بدون فراهم آمدن زیرساختارهای لازم امکان پذیر نمی باشد و در این راستا محققین بعدی می توانند با به کارگیری موانع معرفی شده در این تحقیق، به رفع این موانع اهتمام ورزند.
واژه های کلیدی: فن آوری اطلاعات سلامت؛ ارتباطات از راه دور؛ مدیریت خدمات بهداشتی.