معرفی بسته ارزیابی دست یابی واژگانی در زبان فارسی و بررسی روایی و پایایی آن

توانایی دستیابی واژگانی در برقراری ارتباط کلامی از اهمیت بالایی برخوردار است. اکثر آزمونهای واژه یابی در زبان فارسی، بر نامیدن در مواجهه ی بینایی متمرکز بوده است و سایر حیطه ها مانند روانی کلامی و گفتار پیوسته کمتر مورد مطالعه قرارگرفته است. هدف تحقیق حاضر، تهیه ی یک بسته ی ارزیابی دستیابی واژگانی روا و پایا جهت سنجش عملکرد افراد بزرگسال فارسی زبان می باشد.
این پژوهش به صورت مقطعی تحلیلی انجام شد و در طی آن یک بسته ارزیابی در سه بخش نامیدن در مواجهه بینایی (50تصویر)، روانی کلامی(روانی واجی و معنایی) و تحلیل گفتار پیوسته (شامل تعیین سرعت گفتار، میزان کل واژگان، میزان واژگان محتوایی وتعداد اسامی و افعال) ارائه شد. جهت سنجش روایی محتوایی از نظر گروه کارشناسی 9 نفره استفاده شد. بررسی پایایی، از طریق باز آزمایی و محاسبه آلفای کرونباخ صورت گرفت.
ضریب روایی محتوی آزمون «دست یابی واژگان» حداقل 0/78 و آلفای کرونباخ آن 0/78 به دست آمد. نمرات باز آزمایی برای روانی کلامی واجی نیز 0/69(P-VALUE=0/04) و روانی کلامی معنایی 0/73 (P-VALUE=0/017) محاسبه شد. برای تمام آیتم های تحلیل گفتار پیوسته به جزسرعت گفتار، صریب همبستگی دوبار اجرای آزمون، بالای 0/70 به دست آمد (P-VALUE <0/05) با توجه به ضرایب روایی و پایایی به دست آمده، بسته ارزیابی «دست یابی واژگانی» قابلیت بررسی توانایی واژه یابی در سه حوزه ی نامیدن در مواجهه ی بینایی، روانی کلامی و تحلیل گفتار پیوسته را به طور همزمان دارا بوده و می تواند در تشخیص و همچنین پیگیری تغییرات متعاقب درمان در انواع اختلالات نامیدن به کار رود.