ارتباط کیفیت خواب شبانه و کیفیت زندگی بیماران دیابتی تیپ دو

دیابت شیرین یکی از شایعترین بیماری های مزمن پزشکی است که بر ابعاد فیزیکی و روانی کیفیت زندگی افراد تاثیر می گذارد. اختلال خواب، یکی از مشکلات رایج این بیماران است که اثر متقابلی روی کیفیت زندگی و بروز دیابت می گذارد. این مطالعه با هدف بررسی کیفیت زندگی و کیفیت خواب بیماران بزرگسال دیابتی تیپ دو و رابطه آنها با متغیر بیوشیمیایی (HbA1c) و BMI انجام شد.
این مطالعه توصیفی- همبستگی، روی 110 بیمار واجد شرایط در انجمن دیابت شهر همدان بر اساس نمونه گیری غیرتصادفی و مبتنی بر هدف در سال 92-1391 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبرگ(PSQI)، پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36) و بررسی میزان متغیر بیوشیمیایی HbA1c و BMI بود. پرسشنامه های تکمیل شده توسط نمونه ها، دارای استاندارد جهانی هستند و در ایران نیز روایی و پایایی آن تایید گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری کای اسکوئر، ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون خطی با استفاده از برنامه ویرایش 17 انجام شد.
نتایج نشان داد که بیش از 80% بیماران دیابتی از کیفیت زندگی و کیفیت خواب کمی برخوردار هستند. نمره کیفیت خواب نمونه ها با بعد فیزیکی کیفیت زندگی ارتباط معنی داری داشت (P<0.05). همچنین مشخص شد، افرادی که خواب بدی دارند (global PSQI>5) میزان BMI و HbA1c بالاتری نسبت به سایرین دارند.
پایین بودن کیفیت زندگی و خواب بیماران دیابتی لزوم توجه مسئولین به برنامه های بازآموزی پرستاران و آموزش بیماران را در این زمینه افزایش داده و آن را از اولویت های مراقبت پرستاری قرار می دهد.