رابطه ساده و چندگانه تاب آوری و سرسختی با سبک های مقابله هیجان مدار و مساله مدار در بیماران مبتلا به دیابت شهر یزد

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ساده و چندگانه تاب آوری و سرسختی با سبک های مقابله هیجان مدار و مساله مدار در بیماران مبتلا به دیابت شهر یزد می باشد.
پژوهش حاضر علی- مقایسه ای می باشد. جامعه پژوهش شامل کلیه ی بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت یزد در ماه های بهمن و اسفند سال 1390 است. نمونه آماری 310 نفر (160 زن مبتلا به دیابت و 150 مرد مبتلا به دیابت) که با روش نمونه گیری طبقه ای و با توجه به جدول کرسچی و مورگان انتخاب شدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون، سرسختی روانشناختی اهواز و پرسشنامه راهبردهای مقابله ای لازاروس و فولکمن می باشد.
یافته ها نشان داد بین تاب آوری و سرسختی (54/ 0=R)، مقابله مساله مدار و تاب آوری (41/ 0=R)، و مقابله مساله مدار و سرسختی (6/ 0=R) است که این همبستگی ها در سطح (001/ 0>p) معنی دار است. همچنین یافته ها نشان داد، سرسختی 36/ 0درصد (36/ 0 =2R) واریانس مقابله مسئله محور را تبیین کرد (F1،228=222/04،P<0/001). همچنین تاب آوری 1 درصد دیگر را تبیین کرد (F1،228=6/4،P=0/01).
فرد تاب آور از قدرت مهارگری (یکی از مولفه های تاب آوری) برخوردار است؛ این توانایی به فرد مبتلا به دیابت کمک می کند تا احساس کند در شرایط نامطلوب حاصل از بیماری، او تعیین کننده ی امور است و قادر است به صورتی فعال و با استفاده از راهبردهای مقابله ای مناسب به مبارزه با این شرایط ناگوار بپردازد.