بررسی ارتباط پلی مورفیسم های ژن های مهار کننده فعال کننده پلاسمینوژن - (PAI-I) و آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE) با سقط مکرر جنین در بیماران ایرانی

سقط مکرر جنین به دو یا بیش از دو سقط متوالی جنین قبل از هفته بیستم حاملگی اطلاق می شود. شواهد به دست آمده نشان میدهد که علل متنوعی در بروز سقط مکرر دخیل هستند که از آن جمله میتوان به اختلال های ترومبوفیلیک اشاره کرد. مهار کننده فعال کننده پلاسمینوژن 1 (PAI-1) و آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE) رابطه ی تنگاتنگی با حوادث ترومبوفیلیک، تکوین جنین و موفقیت در حامگی دارند از این رو بررسی پلی مورفیسم این ژن ها در زنان مبتلا به سقط مکرر بدون علت، امکان کشف ارتباط این پلی مورفیسم ها با سقط مکرر را فراهم می سازد.

هدف از این مطالعه بررسی پلی مورفیسم ژن های ACE وPAI-1 و ارتباط آن با سقط مکرر می باشد.

در این مطالعه ی مورد شاهدی، 100 بیمار با سابقه سقط (حداقل دو بار) به عنوان گروه بیمار و 100 خانم سالم بدون سابقه سقط و با داشتن دو و یا بیشتر فرزند سالم به عنوان گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. برای بررسی پلی مورفیسم های(4G/5G) PAI-1 و (D/I) ACE واکنش زنجیره پلی مراز همراه با استفاده از آنزیم های محدود کننده (PCR-RFLP) طراحی شد.

در مطالعه ی حاضر برای بررسی پلی مورفیسم(4G/5G) PAI-1 ، ژنوتیپ 4G/4G با فراوانی 17% در گروه بیمار و 5% در گروه شاهد (P=0/006 و میزان خطر نسبی 4/63) مشاهده شد که نشان می دهد ژنوتیپ 4G/4G در جمعیت بیمار نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری دارد. در ارتباط با پلی مورفیسم (D/I) ACE، ژنوتیپ I/I با فراوانی 7% در گروه بیمار و 0% در گروه شاهد (P=0/034) مشاهده گردید، که نشان دهنده ی عدم وجود ارتباط معنی دار مابین این پلی مورفیسم و گروه مورد مطالعه می باشد.

با توجه به نتایج بدست آمده از آنجا که پلی مورفیسم (4G/5G) PAI-1 احتمالا از طریق اختلال در سیستم انعقادی می تواند باعث سقط جنین در این افراد شود. بررسی وجود این جهش همراه با سایر عوامل مشکوک مثل MTHFR، فاکتور 5 لایدن در بیماران مبتلا به سقط مکرر توصیه می شود.