اثر قندهای مختلف بر ویژگی های رئولوژیکی صمغ دانه بالنگو

هیدروکلوئیدها به عنوان ترکیباتی با وزن مولکولی بالا تعریف می شوند که می توانند در آب حل و ایجاد محلول های باویسکوزیته بالا و ژل می نمایند. دراین پژوهش اثر قندهای ساکاروز، فروکتوز، گلوکز و لاکتوز درغلظت های 0،1، 2، 3 و 4 درصد وزنی/وزنی برخصوصیات رئولوژیکی محلول صمغ دانه بالنگو (1%) مورد بررسی قرار گرفت. خصوصیات رئولوژیکی محلول ها توسطو یسکومتر چرخشی بروکفیلد، اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که در همه محلول ها با افزایش سرعت برشی، ویسکوزیته ظاهری کاهش می یابد، که نشان دهنده رفتار سودوپلاستیک صمغ دانه بالنگو می باشد. اثر سینرژیستی بین صمغ و قندها باعث افزایش ویسکوزیته محلول ها گشته و مقدار تغییر ویسکوزیته به نوع قند مصرفی بستگی دارد. با افزایش غلظت گلوکز از 0 به 4 درصد، ویسکوزیته ظاهری محلول صمغ از mPa.s 23/1 به mPa.s 35/1 افزایش یافت (سرعت برشی برابر S-1 61/2). مدل قانون توان به خوبی رفتار غیر نیوتنی صمغ دانه بالنگو در حضور قندها را توصیف نمود. برازش داده ها با مدل قانون توان نشان داد که نوع و مقدار قندها باعث تغییر ضریب قوام (k) و شاخص رفتار جریان (n) می شوند. افزودن قندهای ساکاروز، فروکتوز و لاکتوز باعث کاهش شاخص رفتار جریان و افزایش خاصیت سودوپلاستیک محلول ها می شوند. برهمکنش بین صمغ دانه بالنگو و گلوکز حداکثر بوده و این محلول بیشترین ویسکوزیته ظاهری را از خود نشان داد.