تاثیر تیمارهای مختلف پرایمینگ بذر بر عملکرد و اجزای عملکرد عدس در شرایط تنش خشکی آخر فصل

به منظور بررسی تاثیر پرایم کردن بذر بر ویژگی های سبز شدن و ارزیابی برهمکنش آن با تنش خشکی در مرحله گل دهی در گیاه عدس، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بوعلی سینای همدان به صورت آزمایش کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اصلی شامل تنش خشکی (آبیاری منظم و قطع آبیاری در مرحله گل دهی) و فاکتور فرعی شامل پرایمینگ بذر (محلول سولفات روی، محلول اوره، آب خالص و شاهد) بود. نتایج نشان داد که تیمارهای پرایمینگ اثرات مثبتی بر صفات سبز شدن، عملکرد و اجزاء عملکرد عدس داشت. پرایمینگ بذور با محلول سولفات روی و اوره به ترتیب باعث کاهش 15/20 درصدی مدت زمان 50 درصد سبزشدن و افزایش 5/15 درصدی ضریب یکنواختی سبز شدن گردید. تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن صد دانه، عملکردهای دانه و بیولوژیک در شرایط تنش خشکی در مقایسه با شرایط آبیاری منظم کاهش یافت. در این تحقیق پرایم کردن با محلول سولفات روی و آب به طور متوسط تعداد غلاف در بوته را در شرایط تنش خشکی 19 درصد و با محلول های سولفات روی و اوره در شرایط عدم تنش خشکی 47 درصد افزایش داد. بیشترین تعداد دانه در غلاف با متوسط حدود 3/1 نیز از طریق پرایم کردن با محلول های سولفات روی و اوره به دست آمد. عملکرد دانه در تیمار پرایم با محلول اوره در شرایط تنش خشکی با 6/28 درصد افزایش نسبت به تیمار پرایم نشده به 1652 کیلوگرم در هکتار و در شرایط بدون تنش در پرایم با سولفات روی در مقایسه با تیمار پرایم نشده با 2/29 درصد افزایش به 2848 کیلوگرم در هکتار رسید.