تجزیه پایداری در ارقام یولاف با استفاده از روش تجزیه اثرات اصلی جمع پذیر و اثرات متقابل ضرب پذیر (AMMI)

بررسی پایداری و سازگاری یک ژنوتیپ در شرایط محیطی متفاوت جهت معرفی آن برای کاشت در شرایط شناخته شده مفید بوده و جزء نیازهای اصلی برنامه های اصلاح نباتات می باشد. با توجه به تنوع شرایط آب و هوایی مناطق مختلف کشور مطالعه و شناخت برهمکنش ژنوتیپ × محیط دارای اهمیت زیادی است. در این تحقیق عملکرد 10 ژنوتیپ یولاف در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار و در 6 شرایط زراعی مختلف در 2 سال مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تفسیر بهتر برهمکنش ژنوتیپ × محیط، از روش AMMI استفاده شد. نتایج تجزیه واریانس مرکب برای عملکرد دانه تفاوت های معنی داری بین ژنوتیپ ها نشان داد. با استفاده از روش AMMI مشخص شد که آثار ژنوتیپ، محیط و برهمکنش ژنوتیپ × محیط بسیار معنی دار هستند و 4 مولفه اول در مجموع بیش از 77 درصد از مجموع مربعات برهمکنش ها را توجیه نمودند. براساس بای پلات حاصل از اولین مولفه ی اصلی و میانگین در روش AMMI، ژنوتیپی ریگودون، پیسلی و سوئیکس پایدارترین واکنش را نشان دادند و کمترین IPC1 متعلق به ژنوتیپ سوئیکس بود درحالی که ژنوتیپ پیسر ناپایدارترین تلقی گردید.