ارائه ی الگوی ارزیابی خطر پذیری(ریسک) بر اساس تلفیق رویکردهای عملکردی و آمایشی در زیرساخت های حیاتی

رویکردهای متفاوتی در ارزیابی خطر پذیری شهری وجود دارد که ابعاد مختلف زندگی شهری را در بر می گیرد. فرایند و الگو پیشنهادی این مطالعه به دنبال تلفیق مفاهیم خطرپذیری در زیرساخت های حیاتی با اهداف برنامه ریزانه در نگاه آمایشی به شهر است. به این منظور ابتدا با استفاده از مفاهیم اندرکنش درون زیرساختی و بین زیرساختی، روابط در شبکه زیرساخت های حیاتی تبیین شده و سپس آسیب پذیری و پیامدهای اجزای این زیرساخت ها با توجه به توزیع جمعیت و فعالیت در پهنه فضا مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای دستیابی به این مهم، در الگو پیشنهادی از مفهوم «فروش از دست رفته» در ارتباط با عملکرد دارایی ها استفاده شده است. استفاده از این مفهوم علاوه بر افزودن ملاحظات آمایشی به مطالعه زیرساخت های حیاتی، امکان مقایسه بین دارایی های مختلف را نیز فراهم کرده است. برای عینی شدن این تحلیل، فرایند مذکور در یک منطقه شهری فرضی پیاده سازی شده است.