تعامل بین سلول های سرتولی و فاکتور مهار کننده لوسمی در تکثیر و تمایز سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط آزمایشگاه

سلول های سرتولی نقش محوری در ایجاد محیط مناسب جهت خودنوزایی و متعهد شدن سلول های بنیادی اسپرماتوگونی جهت تمایز ایفا می کنند. بقای سلول های بنیادی اسپرماتوگونی و یا القای اسپرماتوژنز در محیط آزمایشگاه ممکن است یک روش درمانی جهت درمان ناباروری افراد مذکر محسوب شود.

این مطالعه نقش LIF را در تکثیر سلول های بنیادی اسپرماتوگونی و عملکرد سلول های سرتولی را در تکثیر و تمایز این سلول ها مورد ارزیابی قرار داده است.

سلول های بنیادی اسپرماتوگونی از بیضه موش های نر بالغ با تکنیک جداسازی با میدان مغناطیسی و آنتی بادی برعلیه آنتی ژن 1 سلول های تیموسی جدا گردید. از طرف دیگر سلول های سرتولی هم با استفاده از پلیت های پوشیده شده با لکتین جداسازی شدند. سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در حضور و عدم حضور LIF بر روی سلول سرتولی به مدت 7 روز کشت داده شدند. تاثیر این شرایط بر روی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی از نظر بیان ژنهای میوزی و پس میوزی با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز معکوس و همچنین از نظر ساختار میکروسکوپی مورد ارزیابی قرار گرفت.

نتایج نشان داد که سلول هایی که با سلول سرتولی در حضور LIF هم کشتی یافته بودند کلونی هایی را بر روی لایه سلولهای سرتولی تشکیل دادند. این کلونی ها فعالیت آلکالین فسفاتازی داشته و ژن های اختصاصی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی را بیان می کردند. سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در غیاب LIF تمایل زیادی جهت تکثیر از خود نشان ندادند و ژنهای میوزی و پس میوزی را بیان کردند و همچنین این سلول ها ژن های اختصاصی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی را بیان نکردند (05/0≥p).

یافته های ما نشان داد که هم کشتی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی به همراه سلول سرتولی شرایطی را جهت تکثیر و تمایز کارآمد جهت درمان ناباروری مردان فراهم می کند.