اثرات حاد و مزمن ایبوپروفن بر پارامترها، تراکم کروماتین و ساختار DNA اسپرم موش

مطالعات اندکی مبنی بر تاثیرات سوء ایبوپروفن بر پتانسیل باروری و ساختار DNA اسپرم وجود دارد.

تعیین اثرات ایبوپروفن بر پارامترها، تراکم کروماتین و ساختار DNA اسپرم موش.

در این مطالعه تجربی، تعداد 36 موش بالغ با متوسط وزنی 37 گرم به سه گروه کنترل (گروه I، 12 سر)، گروه دوز نرمال ایبوپروفن (گروه II، 12 سر) و گروه دوز بالا (گروه III، 12 سر) تقسیم گردیدند. دارو با دوزهای متفاوت در آب آشامیدنی حیوانات حل گردید. بعد از 37، 70 و 105 روز، ناحیه دم اپیدیدیم موش ها خارج گردیده و در محیط Hams F10 در درجه حرارت 37 و فشار CO2 5 درصد به مدت 30 دقیقه برای خروج اسپرمها قرار داده شدند. نمونه های اسپرم جهت پارامترها (تحرک، مورفولوژی و تعداد)، ساختار DNA (تست SCD) و تراکم کروماتین (رنگ آمیزیهای آنیلین بلو و کرومومایسین A3) مورد بررسی قرار گرفتند.

بعد از 35 روز علاوه بر پارامترهای اسپرم، ساختار کروماتین نیز دچار مشکل شده و اسپرمهای نابالغ به طور معنی داری در گروه های تحت تیمار افزایش یافته بودند (P<0.05). اما بعد از 70 روز میزان قطعه قطعه شدن DNA ارزیابی شده با SCD در گروه II افزایش یافته(66.5±0.7) و درصد اسپرمهایی با کروماتین نابالغ(AB+, CMA3+ در گروه III بیشتر از سایر گروه ها بود (بترتیب 77.5±0.7 و 49.5±6.3). بعد از 105 روز تنها اسپرمهایی با تراکم کروماتین کم (AB+) در گروه II با دوز نرمال و همچنین گروه III با دوز بالا افزایش معنی داری را نشان دادند.

ایبوپروفن میتواند سبب کاهش پارامترهای اسپرم، تراکم کروماتین و ساختار DNA اسپرم گردد. این نکته بایستی در نظر گرفته شود که اثرات این دارو وابسته به دوز بوده و در موارد حاد و مزمن مصرف مشاهده میشود.