زیرساخت های استقرار سیاست پزشک خانواده شهری در ایران: تحلیل کیفی مستندات

استقرار نظام ارجاع بر پایه پزشک خانواده، آرمان اصلی سیاست گذاران و برنامه ریزان نظام سلامت کشورها جهت دستیابی به اهداف آن نظام می باشد. آگاهی از زیرساخت های استقرار، تکیه گاه این سیاست بزرگ را فراهم می کند. همزمان با تصمیم به استقرار پزشک خانواده شهری در ایران، پایگاه های اطلاع رسانی، روزنامه ها و نشریات الکترونیکی داخلی کشور به انعکاس دیدگاه ها و نظرات خبرگان و صاحب نظران مختلف در خصوص این سیاست بزرگ پرداختند. این پژوهش با هدف تحلیل محتوایی مستندات مرتبط منتشر شده در پایگاه های داده ای داخل کشور انجام گرفت.
این پژوهش به تحلیل محتوای مستندات مرتبط با سیاست پزشک خانواده در کشور می پردازد. جامعه مورد مطالعه، مستندات الکترونیکی نمایه شده در پایگاه های اینترنتی داخل کشور می باشد. پایگاه های موردنظر به صورت هدفمند انتخاب گردید. بازه زمانی برای بررسی مستندات از مهر سال 1390 تا آذر سال 1391 (همزمان با اوج اجرای برنامه) بود. مستندات گردآوری شده (728 سند) با بهره گیری از رویکرد تحلیل محتوایی و بر اساس چارچوب مفهومی مطالعه و با کمک نرم افزار MAXQDA 10 تحلیل گردید.
زیرساخت های استقرار پزشک خانواده شهری در قالب شش موضوع اصلی «زیرساخت های ارتباطی»، «ذی نفعان و نقش آفرینان سیاست»، «زیرساخت های ساختاری»، «زیرساخت های فنی و منابع موردنیاز»، «زیرساخت های قانونی و حقوقی» و «زیرساخت های تولیتی و حاکمیتی» و 28 موضوع فرعی قابل توضیح هستند.
استقرار سیاست پزشک خانواده شهری در کشور مستلزم توجه به اصول استقرار این سیاست و فراهم نمودن زیرساخت های مناسب استقرار می باشد. تولیت واحد در نظام سلامت، تامین اعتبارات مکفی، مشارکت و تعامل تمامی ذی نفعان جهت استقرار دقیق، به موقع، صحیح و پرهیز از تضاد قدرت، تعیین تعرفه های منطقی و تحت پوشش قراردادن همه مردم از مهم ترین عوامل قابل توجه در جهت استقرار این سیاست ملی می باشد.