مقایسه آثار همودینامیک پروپوفل-رمی فنتانیل با ایزوفلوران در جراحی دیسک کمری

روش های بیهوشی مختلفی جهت ایجاد همودینامیک مناسب حین عمل جراحی دیسک کمر وجود دارد. بیهوشی با داروهای وریدی شامل پروپوفول-رمی فنتانیل و یا با ایزوفلوران در این بیماران با نتایج قابل قبولی همراه بوده است. در این مطالعه به مقایسه آثار همودینامیک این دو روش بیهوشی در بیماران کاندید جراحی دیسک کمری پرداختیم.

در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 70 بیمار کاندید جراحی دیسک کمری تحت بیهوشی عمومی با پروپوفل- رمی فنتانیل و بیهوشی با ایزوفلوران قرار گرفتند. بعد از القای بیهوشی با لیدوکائین، پروپوفل و سیس آتراکوریوم، ادامه بیهوشی در گروه ایزوفلوران، با تنفس با استفاده از اکسیژن و N2O به نسبت 50% بعلاوه ایزوفلوران به مقدار 1% و در گروه پروپوفل-رمی فنتانیل، تنفس با اکسیژن 100% بعلاوه پروپوفول mg/kg/h 5 و رمی فنتانیل μg/kg/min 0/125 بود. علائم همودینامیک حین عمل و یافته های بعد از عمل در دو گروه ثبت گردید.

تفاوت بارزی بین دو گروه از نظر تغییرات فشارخون (14/ 0=P)، ضربان قلب (35/ 0=P) و اشباع اکسیژن (9/ 0=P) وجود نداشت. همچنین دو گروه از نظر زمان برگشت تنفس خود بخودی، اکستوباسیون، بازکردن چشم ها و زمان لازم تا توانایی گفتن نام خود و نیز میزان لرز، بیقراری و هیپوکسی بعد از عمل مشابه بودند. تهوع و استفراغ در هیچ یک از دو گروه بعد از عمل مشاهده نشد.

بیهوشی با هر دو روش تزریق پروپوفل-رمی فنتانیل یا استنشاق ایزوفلوران از نظر تغییرات همودینامیک منجر به هیپوتانسیون و افت ضربان قلب قابل قبول در بیماران با جراحی دیسک کمری می شود.