تاثیر ماساژ دهانی بر شاخصهای فیزیولوژیک و رفتاری، دفعات و طول مدت تغذیه دهانی مستقل نوزادان نارس: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

پیشرفت در مراقبت های ویژه نوزادان به طور چشمگیری موجب بهبود بقا در نوزادان نارس شده است. نوزادان با سن تولد کمتر از 34 هفته به دلیل عدم تکامل و فقدان هماهنگی بین مکیدن، بلعیدن و تنفس دچار مشکلات تغذیه ای می شوند. برای افزایش کارآیی تغذیه دهانی نوزادان نارس به مداخلات زودهنگام موثری نیاز است. این مطالعه با هدف تاثیر ماساژ دهانی بر شاخصهای فیزیولوژیک و رفتاری، دفعات و طول مدت تغذیه دهانی مستقل در نوزادان نارس انجام گرفت.

این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است. 48 نوزاد نارس (با سن تولد32-28 هفته) بستری در بخش NICU بیمارستان الزهرای تبریز با تخصیص تصادفی به دو گروه ماساژ دهانی و شاهد تقسیم شدند. نوزادان گروه مداخله ماساژ داخل و اطراف دهان را دوبار در روز هر بار برای 10 دقیقه قبل از گاواژ، (حداقل برای 10 روز متوالی) دریافت کردند. پیامدها در دو گروه ارزیابی و ثبت شدند.

میانگین مدت و تعداد دفعات تغذیه دهانی مستقل در طی 5 روز مورد بررسی بین گروه ماساژ دهانی و گروه شاهد از لحاظ آماری معنی دار بوده است (p<0.001) (p>0.002).
سطح اشباع اکسیژن خونی، تعداد ضربان قلب و حالت رفتاری در زمان تغذیه دهانی بین دو گروه مورد مطالعه تفاوت آماری معنی داری نداشته است.

ماساژ دهانی می تواند هم مدت و هم تعداد دفعات تغذیه دهانی مستقل را افزایش دهد. اما بر شاخصهای فیزیولوژیکی و رفتاری در زمان تغذیه دهانی مستقل تاثیری ندارد.