رابطه سلامت روان با فرسودگی شغلی در کارکنان بیمارستان آل جلیل آق قلا در سال 1393

سلامت روان به عنوان یکی از نیازهای اساسی انسان، در توسعه پایدار نقش حیاتی ایفا می کند. فرسودگی شغلی یک حالت خستگی فیزیکی، روانی و احساس کاهش توانمندی است و از عوامل اساسی کاهش کارآیی و سلامت روانی نیروی انسانی می باشد. هدف از این تحقیق، تعیین رابطه سلامت روان با فرسودگی شغلی کارکنان بیمارستان آل جلیل بود.
این مطالعه توصیفی – تحلیلی در سال 1393 بر روی 179 نفر از کارکنان بیمارستان آل جلیل آق قلا با روش سرشماری انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه های سلامت عمومی GHQ28 و فرسودگی شغلی Maslach بود. برای تحلیل داده ها از آزمون کروسکال والیس، من ویتنی و همبستگی اسپیرمن استفاده شد.
رابطه بین سلامت روان و فرسودگی شغلی (P=0.0001، r=-0.844) نشان داد با افزایش سلامت روان، سطح پایین تری از فرسودگی شغلی را کارکنان تجربه نمودند. سلامت روان با میانگین 77/ 10± 28/ 19 در سطح عالی بود. از حیطه های سلامت روان دو حیطه «نشانگان جسمانی» و «افسردگی و گرایش به خودکشی» بهتر از دو حیطه دیگر «اختلال در کار کردهای اجتماعی» و «اضطراب و اختلالات خواب» در کارکنان گزارش شد. از میان حیطه های فرسودگی شغلی، حیطه بعد مسخ شخصیت و خستگی هیجانی در سطح شدید و کفایت شخصی در سطح خفیف گزارش شد.
نتایج پژوهش نشان داد بین سلامت روان با فرسودگی شغلی ارتباط معنی داری وجود داشت؛ به این معنی که با افزایش سلامت روان، کارکنان سطح پایین تری از فرسودگی شغلی را تجربه نمودند.