شیوع انواع هموگلوبینوپاتی درمردان متقاضی ازدواج مراجعه کننده به آزمایشگاه های مراکز بهداشت و درمان شهرستان شوشتر

هموگلوبینوپاتی شایع ترین اختلال تک ژنی با فراوانی قابل توجه در مناطقی خاص از جهان، از جمله ایران می باشد. حداقل 2/5 درصد از جمعیت جهان ناقل یک نقص هموگلوبین (Hb) هستند. واریانت های هموگلوبین ناشی از جهش های ژن گلوبین هستند و باعث تغییرات ساختاری در محصولات این ژن شده و در نهایت در عملکرد و پایداری هموگلوبین تاثیر می گذارند. بنابراین این مطالعه به منظور تعیین شیوع هموگلوبینوپاتی ها در متقاضیان ازدواج مراجعه کننده به آزمایشگاه های مراکز بهداشت و درمان شهرستان شوشتر طی سال های 1390-92 انجام گرفت.
این مطالعه، از نتایج آزمایش الکتروفورز 8806 مرد متقاضی ازدواج مراجعه کننده به برخی از آزمایشگاه های مراکز بهداشت و درمان استان خوزستان به دست آمده است. پارامترهای هماتولوژی روی نمونه های خون وریدی حاوی ضد انعقاد EDTA توسط دستگاه سیسمکس KX-21سنجش شد. الکتروفورزهموگلوبین توسط دستگاه میکروکپیلاری Sebiaانجام و بدین ترتیب انواع هموگلوبینوپاتی ها در آن ها مشخص شد.
از مجموع 8806 نمونه، 111 مورد دارای باند هموگلوبین غیر طبیعی بودند. از این مجموع، 3 مورد (03 /0 درصد) دارای هموگلوبین E، و 1 مورد (01/ 0 درصد) دارای هموگلوبین C از نوع هتروزیگوت بودند. همچنین 74 مورد (84/ 0 درصد) دارای هموگلوبین D و 28 نفر (32 /0 درصد) واجد هموگلوبین S با وضعیت ژنوتیپی متغیر از نوع هموزیگوت یا هتروزیگوت بودند. در این مطالعه، واریانت های هموگلوبین نادری چون هموگلوبین O عرب و کانستنت اسپرینگ (با شیوع 05/ 0 درصد) نیز مشاهده شد.
این مطالعه نشان داد که از مجموع 8806 فرد مورد بررسی، 111 نفر (25/ 1 درصد) دارای هموگلوبینوپاتی بوده که از این مجموع، HbD با 84/ 0 درصد بیشترین فراوانی، و HbC با 01/ 0 درصد کمترین فراوانی را داشتند.