کثرت گرایی و ضرورت آن فرهنگ سیاسی دموکراتیک

در جهان معاصر دموکراسی هنجاری پذیرفته شده نزد افکار عمومی است. با این حال از دیرباز اندیشمندان سیاسی از طیف های گوناگون نقدهایی جدی بر این نوع از نظم سیاسی وارد کرده اند که شاید یکی از دلایل آن آشفتگی تعریف و حتی سوءبرداشت های پیرامون معنا و نحوه ی عملکرد دموکراسی است. تمرکز ما در این مقاله بر روی بررسی مفهوم «اصل اکثریت» یا همان اولویت اراده ی اکثریت در دموکراسی خواهد بود که یکی از رایج ترین سوءبرداشت ها در این رابطه است. با عنایت به مفهوم فرهنگ سیاسی و اهمیت آن در حفظ و تداوم هر نوع نظم سیاسی، خط استدلالی خاصی را پیش می گیریم که ضمن نقد تقلیل گرایی رایج در ارتباط با اراده ی عمومی و «فرهنگ سیاسی همگن» به ویژه در آرای اندیشمند آلمانی، کارل اشمیت، نشان خواهیم داد که چرا اتخاذ رویکردی کثرت گرایانه برای عبور از «تله ی دموکراسی» یا همان «اصل اکثریت» و نیز برقراری تعادل میان دو بال دموکراسی، یعنی «آزادی و برابری» ضرورت دارد.