بررسی خودکارآمدی اجتماعی، هیجانی و تحصیلی کودکان -12 7 سال مبتلا به تالاسمی ماژور در شهرستان مشهد (1393)

تالاسمی در مسیر زندگی مبتلایان، تداخل ایجاد می کند در شرایطی که پیچیدگی و سختی رفتار افزایش می یابد خودکارآمدی تقلیل خواهد یافت. این مطالعه با هدف تعیین خودکارآمدی اجتماعی، هیجانی و تحصیلی کودکان 12- 7 سال مبتلا به تالاسمی ماژور در شهرستان مشهد انجام شد.
این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی بود که در سال 1393 در شهر مشهد انجام شد. نمونه مورد مطالعه را 60 نفر از کودکان 12- 7 سال مبتلا به تالاسمی تشکیل می دادند. ابزار گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد شده خودکارآمدی کودک و نوجوان موریس (2002) استفاده شد که روایی محتوای آن مورد تایید قرار گرفت و پایایی 72/ 0 محاسبه شد.
خودکارآمدی عمومی با میانگین و انحراف معیار 9/ 6± 1/ 75، خودکارآمدی اجتماعی 6/ 4± 9/ 23 و هیجانی 3/ 2±9/ 19در سطح متوسطی قرار داشتند و خودکارآمدی تحصیلی با میانپین و انحراف معیار 9/ 3±1/ 31 در سطح بالایی گزارش شد.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که این کودکان از خودکارآمدی عمومی متوسطی برخوردار بودند. به منظور ارتقاء کیفیت زندگی کودکان تالاسمی و موفقیت های اجتماعی آنان بهبود باور آنان نسبت به توانایی های خود ضرورت دارد.