آدیپوکینازها: رزیستین و بیماری های روماتیسمی

در سالهای اخیر، اپیدمی جهانی افزایش وزن منجر به افزایش توجه به شناخت بیولوژی بافت چربی سفید شده است. آدیپوسیت ها و ماکروفاژهای موجود در نسج چربی تولیدکننده چندین پروتئین واسطه ای تحت عنوان آدیپوکین ها است. آدیپوکین ها شامل انواع مختلفی از پپتیدها با خواص پیش التهابی از جمله لپتین، رزیستین، لیپوکالین 2، اینترلوکین 18 واثرات ضد التهابی مثل آدیپونکتین می باشند. رزیستین یکی از این پپتیدهای جدید مشتق از آدیپوسیتها است که به طور قوی باعث ایجاد مقاومت به انسولین در نسج کبد می شود و در فرایندهای فیزیولوژیک و روندهای التهابی و خود ایمنی شرکت می کند. غلظت سرمی آن دربرخی بیماری های التهابی مثل کرون و بیماری های بافت همبند از جمله آرتریت روماتوئید و لوپوس بالا بوده است.
نقش آدیپوکین ها در تنظیم پروسه های التهابی این سوال مهم را مطرح می سازد که آیا مهار تولید غیر طبیعی آدیپوکین ها در بیماری های اتوایمیون می تواند هدف بیولوژیک برای درمان این اختلالات باشد.
این مقاله مروری به بحث در مورد نقش آدیپوکین ها بویوه رزیستین در بیماری های التهابی و خود ایمنی پرداخته است.