تاثیر موضعی یک ترکیب گیاهی بر فرآیند ترمیم زخم در موش های صحرایی نر دیابتی

فرایند ترمیم زخم در بیماری دیابت دچار اختلال می گردد. جهت تسریع روند بهبود زخم تلاش های زیادی صورت گرفته است. از دیر باز اثر ترمیمی یک ترکیب گیاهی حاوی آلوئه ورا، مرمکی، خون سیاوشان و حنا در ترمیم زخم مشاهده شده است، اما مستندات علمی کافی در زمینه چگونگی و سازوکار عمل چنین ترکیبی در زخم های دیابتی وجود ندارد و این در حالی است که اثرات هر یک از آن ها در مطالعات متعدد و مستقل بر انواع زخم ها مشاهده شده است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر موضعی ترکیب گیاهی فوق (که به اختصار هربالین نامیده شده است) بر روند ترمیم زخم در موش های صحرایی دیابتی می باشد.
در این بررسی موش های صحرایی دیابتی در دو گروه اصلی کنترل (دریافت کننده وازلین به عنوان حامل) و تجربی (تیمار با مرهم گیاهی هربالین) قرار گرفتند. در کلیه گروه ها یک زخم مدور با قطر 2 سانتی متر بر سطح پشتی موش های دیابتی ایجاد گردید. اندازه گیری سطح زخم و پارامترهای هیستوپاتولوژی از جمله تشکیل اپیتلیوم جدید، تشکیل بافت جوانه گوشتی و میانگین ضخامت اپیتلیوم در فواصل زمانی 7، 14 و 21 روز مورد ارزیابی قرار گرفت. کشیدگی اپیتلیوم در روز 14 و طول زخم باقی مانده در فاز انتهایی ترمیم در روز 21 مورد بررسی قرار گرفت.
در بررسی ماکروسکوپی زخم های گروه دیابتی دریافت کننده ترکیب گیاهی هربالین در مقایسه با گروه کنترل ترمیم بیشتری داشتند و التیام زخم از روز 14 به بعد تغییر چشم گیری داشته است (05/0p<). در بررسی میکروسکوپی شاخص تشکیل اپیتلیوم جدید، تشکیل بافت جوانه ای و ضخامت لایه اپیتلیوم در گروه تیمار نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری نشان دادند. طول زخم باقیمانده در گروه تیمار در روز 21 کاهش معنی دار داشته است (05/0p<).
با توجه به نتایج، ترکیب گیاهی فوق، احتمالا با تسریع روند تشکیل اپیتلیوم و بافت جوانه ای و افزایش ضخامت اپیتلیوم نقش موثری بر روند ترمیم زخم های دیابتی دارد و مدت زمان لازم برای بهبودی زخم را کاهش می دهد.