تاثیر تمرینات تعادلی قدرتی و ترکیبی بر تعادل زنان سالمند

سالمندی با کاهش ظرفیت فیزیولوژیکی و عملکردی در ارتباط است که می تواند باعث افزایش ناتوانی، کاهش تعادل و افتادن شود بنابراین هدف این تحقیق بررسی تفاوت تاثیر تمرینات تعادلی، قدرتی و ترکیبی (تعادلی و قدرتی) بر شاخص های کنترل قامت (کلی، قدامی- خلفی و میانی- جانبی) زنان سالمند می باشد.
24 زن سالمند بدون سابقه آسیب در اندام های تحتانی، داوطلبانه در این مطالعه شرکت کنند که به صورت تصادفی در 3 گروه قرار گرفتند: تعادلی (8 نفر)، قدرتی (8 نفر) و ترکیبی (8 نفر). برنامه تمرینی در 18 جلسه در دانشگاه شهید بهشتی اجرا شد. نمرات تعادل با استفاده از دستگاه تعادل سنج بایودکس اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس عاملی (3 گروه در 2 زمان)، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی (0/05&gep) انجام شد.
بعداز تمرینات گروه تعادلی و ترکیبی نسبت به پیش آزمون در شاخص های کنترل قامت (کلی، قدامی- خلفی و میانی- جانبی) پیشرفت معنی داری داشتند و گروه تمرین قدرتی در شاخص های (قدامی- خلفی و میانی- جانبی) پیشرفت معنی داری داشت. در تعادل کلی بین گروه های تعادلی (p= 0/0001) و ترکیبی (p= 0/001) با گروه قدرتی تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین در تعادل قدامی- خلفی بین گروه های تعادلی (p= 0/0001) و ترکیبی (p= 0/0001) با گروه قدرتی تفاوت معنی داری وجود داشت. اما در تعادل میانی- جانبی بین گروه ها تفاوت معنی داری وجود نداشت.
برنامه های تمرینی تعادلی که باعث اختلال تعادل فرد در حین تمرین می شود همچنین تمرینات ترکیبی باعث کاهش بیشتر نوسان قامتی نسبت به تمرینات قدرتی می شوند و خطر افتادن را در افراد سالمند کاهش می دهد.