رابطه حمایت اجتماعی و بهزیستی روانی در سالمندان

مقدمه سالمندان یکی از گروه های آسیب پذیر جامعه هستند که از لحاظ جسمی، روانی، اجتماعی، و بهداشتی نیازهای ویژه دارند. سالمند شدن و به تبع آن افزایش بیماری های مزمن، اغلب باعث افزایش معلولیت، وابستگی و ناتوانی سالمندان جامعه می شود باتوجه به اینکه انواع حمایت اجتماعی در افزایش سلامت روانی سالمندان از اهمیت خاصی برخوردار است، پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی با بهزیستی روانی در سالمندان مراکز جامع توانبخشی روزانه سالمندان استان تهران، می پردازد. روش کار این مطالعه از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش کلیه سالمندان مراجعه کننده به مراکز جامع توانبخشی روزانه استان تهران در سال 1393 بودند که 147 نفر به روش نمونه گیری خوشه ایتصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها در این مطالعه، پرسشنامه حمایت اجتماعی نوربک و پرسشنامه و مقیاس سنجش روحیه فیلادلفیا جهت ارزیابی بهزیستی روانی بود. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS-20 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج در این مطالعه 147 سالمند شرکت کردند که80 نفر (54.4) از آنان مرد بودند. میانگین سنی پاسخگویان در این پژوهش 71.9 سال (انحراف معیار 5.09) بود. براساس یافته ها میانگین بهزیستی روانی (میانگین=8.65) (انحراف معیار 2.28) بود که نشان دهنده وضعیت متوسط بهزیستی روانی است نتایج نشان داد که بین حمایت اجتماعی ادراک شده(P=0.002) با بهزیستی روانی رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. نتیجه گیری براساس یافته های این مطالعه حمایت اجتماعی با بهزیستی روانی رابطه مثبت دارد.بنابر این افزایش حمایت اجتماعی سالمندان می تواند تاثیر مهمی بر بهزیستی روان و عملکرد اجتماعی سالمندان داشته باشد و افزایش حمایتهای اجتماعی باعث تقویت بهزیستی روانی در آنها می شود.