مقایسه سطح مشارکت اجتماعی سالمندان دارای وسیله کمک تحرکی با سالمندان بدون وسیله کمک تحرکی

مشارکت اجتماعی از اجزای مهم سلامت در فرآیند سالمندی به شمار می رود و به عنوان بخشی از زندگی و یکی از اجزای کلیدی عملکرد می باشد و باعث بهبود سلامت فیزیکی و روانی سالمندان می شود. احتمال این وجود دارد که استفاده از وسیله کمک تحرکی بر روی مشارکت اجتماعی سالمندان تاثیر گذارد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه وضعیت مشارکت اجتماعی سالمندان دارای وسیله کمک تحرکی با سالمندان بدون وسیله کمک تحرکی در شهر تهران می باشد.
در این پژوهش مقطعی سالمندان بدون وسیله کمک تحرکی با سالمندان استفاده کننده از وسیله کمک تحرکی از نظر سطح مشارکت اجتماعی مقایسه گردیدند. 79 سالمند (39 زن و 40مرد)60 سال و بالاتر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های عادات زندگی، ارزیابی مختصر شناختی و پرسشنامه اطلاعات فردی را تکمیل نمودند. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات برای داده های پیوسته دارای توزیع نرمال از آزمون های تی تست وآنوا و برای داده های گسسته یا با توزیع غیر نرمال از آزمون های کروسکال والیس و من-ویتنی استفاده گردید.
بر اساس نتایج تحقیق سالمندان استفاده کننده از وسیله کمک تحرکی مشارکت اجتماعی کمتری در مقایسه با سالمندان بدون وسیله کمک تحرکی داشتند (p< 0.05). سالمندان گروه سنی 74-60 سال سطح مشارکت اجتماعی بالاتری نسبت به گروه سالمندان 89-75 سال داشتند(p< 0.05). از نظر جنسیت و وضعیت تاهل بین سالمندان استفاده کننده از وسیله کمک تحرکی و بدون وسیله کمک تحرکی تفاوتی از نظر سطح مشارکت اجتماعی دیده نشد (P> 0.05).
نوع وسیله کمک تحرکی بر روی مشارکت اجتماعی سالمندان تاثیر می گذارد. نتایج نشان می دهد سالمندان با توانایی فیزیکی بالاتر مشارکت بهتری دارند. سالمندان دارای وسیله کمک تحرکی برای مشارکت با محدودیت هایی در جامعه روبرو هستند لازم است تیم توانبخشی به بهبود مشارکت فرد در جامعه توجه کند.