نقش دانش آفرینی و ابعاد آن بر مهارت های مدیریتی مدیران دانشگاه علوم پزشکی تبریز

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش دانش آفرینی و ابعاد آن بر مهارت های مدیریتی مدیران دانشگاه علوم پزشکی تبریز بوده است.
روش پژوهش حاضر توصیفی و تحلیلی بود. جامعه آماری شامل تمامی مدیران (آموزشی، پژوهشی، اداری، مالی) دانشگاه علوم پزشکی تبریز به تعداد 140 نفر بود که با توجه به محدود بودن جامعه آماری از روش تمام شماری استفاده شد. داده ها از طریق پرسشنامه محقق ساخته مهارت های مدیریتی مدیران و دانش آفرینی گودرزی (1381) جمع آوری گردید. پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ به ترتیب 0.933 و 0.792 به دست آمد. روایی صوری پرسشنامه ها نیز از طریق مراجعه به اساتید مدیریتی تایید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.
یافته های تحقیق نشان داد بین دانش آفرینی و مهارت های مدیریتی مدیران رابطه مثبتی وجود دارد. به علاوه، بین شاخص های مهارت های مدیریتی مدیران (انسانی، ادراکی و فنی) با متغیر دانش آفرینی رابطه مثبت و معنی داری دیده شد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان می دهد که ابعاد دانش آفرینی نقش پیش بینی کننده را در مهارت های انسانی، ادراکی و فنی دارد. ارتباط مثبت و معنی دار بین دانش آفرینی و مهارت های مدیریتی مدیران مبین آن است که برای اجرای مدیریت در سازمان در همه سطوح، مدیران باید به دانش روز دسترسی داشته و آن را ارتقاء دهند تا موجب خلاقیت کارکنان و پیشرفت سازمان شوند.
نتایج نشان داده که با ارتقاء دانش آفرینی سازمانی و ابعاد آن، مهارت های مدیریتی مدیران نیز بهبود می یابد. مدیران برای حرکت به سمت دانش آفرینی باید از توانمندی های پویایی برخواردار باشند و در رسیدن به این توانمندی ها در شناسایی، کسب، به کارگیری، تلفیق و ترکیب مجدد اطلاعات، دانش و مهارت ها، از منابع موجود و بالقوه سازمان به نحو احسن استفاده نمایند.