خسارت برف به درختان در توده های طبیعی و مدیریت شده جنگل های شمال ایران

مدیریت جنگل ها از طریق تاثیر بر ساختار توده ها تاثیر تعیین کننده ای در کاهش یا افزایش شدت و وسعت خسارت برف بر درختان خواهد داشت. در این تحقیق خسارت برف بر درختان در دو توده طبیعی و مدیریت شده به شیوه جنگل شناسی تک گزینی در جنگل های ناو اسالم گیلان بررسی و مقایسه شد. انواع خسارت برف بر گونه ها و سنین مختلف درختان از طریق نمونه برداری به روش منظم-تصادفی با قطعات نمونه دایره ای 10 آری و فواصل منظم 100 متر از یکدیگر جمع آوری شد. نتایج نشان داد فراوانی خسارت برف بر درختان در توده مدیریت شده (2/10 درصد) بیشتر از توده طبیعی (2/7 درصد) بود (01/0 > P). تغییرات ایجادشده در ساختار سنی و ترکیب گونه ای درختان توده مدیریت شده طی برش های تک گزینی، عامل اصلی بیشتر بودن خسارت برف در این توده نسبت به توده طبیعی بود. بیشترین فراوانی خسارت در درختان جوان با ضریب قدکشیدگی زیاد مشاهده شد. به منظور مقاوم سازی جنگل های بررسی شده در برابر خطر خسارت برف، اقداماتی مانند افزایش طول دوره بهره برداری از 10 سال به 20 سال، کاهش حجم برداشت در هر دوره بهره برداری، کاهش سطح حفره های زادآوری، افزایش تعداد درختان قطور، عدم قطع درختان حاشیه جنگل، اجرای عملیات تنک کردن در توده هایی که در اثر برش های قبلی یکدست، همسال، جوان و دارای ضریب قدکشیدگی زیادند و نیز عدم قطع درختان در یال ها، شیب های تند با عمق کم خاک که مناطق حساس در برابر برف به شمار می روند، توصیه شود.