تاثیر کوبیدگی خاک مسیرهای چوبکشی بر متغیر ریخت شناسی و تخصیص زی توده خشک نهال بلندمازو Quercus castaneifolia C.A.M در شرایط گلخانه ای

کوبیدگی شدید خاک تاثیرات مهمی بر کارکردهای اکوسیستمی خاک دارد. مقاومت زیاد خاک به نفوذ، ریشه دوانی و نفوذ ریشه ها را کاهش می دهد و سبب کاهش جذب آب و مواد غذایی می شود. در این تحقیق، این فرضیه که افزایش مقاومت به نفوذ سبب تاثیر منفی بر متغیرهای ریخت شناسی نهال، تخصیص زی توده و معماری نهال اثرگذاری بر الگوهای اندام هوایی و زیرزمینی می شود، آزمون شد. تاثیر فشردگی خاک در خاک دارای بافت لوم تا رسی- لومی با شرایط بهینه از نظر آب در یک مقیاس پیوسته مقاومت به نفوذ (1/0-0/1 مگاپاسکال) بر تخصیص زی توده و معماری نهال های گونه بلندمازو بررسی شد. با افزایش مقاومت به نفوذ، مقادیر مربوط به اندام های زیرزمینی شامل زی توده تر و خشک (ریشه اصلی و جانبی) به طور معنی داری کاهش یافتند. نتایج نشان داد که افزایش تراکم خاک سبب الگوهای متفاوت تخصیص رشد در اندام هوایی و زیرزمینی (نرخ زی توده ساقه، نرخ زی توده برگ، نرخ زی توده ریشه، نسبت زی توده ریشه به اندام هوایی، طول ساقه خاص، طول ریشه خاص و نسبت زی توده خشک ریشه جانبی به اصلی) و تغییرات معماری در نهال نشده است. می توان نتیجه گیری کرد که در خاک های با بافت لوم به بافت خاک رس- لومی با شرایط بهینه آب و خاک و مقاومت به نفوذ تا 0/1 مگاپاسکال، افزایش فشردگی خاک سبب تغییرات معنی دار در الگوهای تخصیص رشد در اندام هوایی و زیرزمینی نهال بلندمازو نمی شود و به این ترتیب سبب می شود که متغیر معماری کمتر از اندازه / رشد، به افزایش تراکم خاک حساس باشد که از این رو پیش بینی کننده قابل اعتمادی برای اندازه / رشد نیست.