بررسی مقایسه ای تاب آوری و خودکارآمدی در بین کارمندان نظامی ورزشکار و غیرورزشکار

امروزه محققان ورزش را به عنوان یکی از روش های تقویت کننده در رشد مولفه های روان شناختی در نظر می گیرند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاب آوری و خودکارآمدی بین کارمندان ورزشکار و غیرورزشکار نظامی می باشد.
جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه کارکنان ورزشکار شاغل در علوم پزشکی دانشگاه بقیه الله در سال 1393 می باشد. که تعداد 100 نفر کارمند (50 نفر ورزشکار و 50 نفر غیرورزشکار) به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) و مقیاس خودکارآمدی شرر (1982) و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار spss 17 و تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) برای گروه های مستقل استفاده شد.
نتایج پژوهش نشان داد که بین ورزشکاران و غیرورزشکاران نظامی ازلحاظ متغیرهای تاب آوری و خودکارآمدی تفاوت معنادار وجود دارد (0/05 p <)، به عبارت دیگر این متغیرها در ورزشکاران نظامی بالاتر از غیر ورزشکاران بود.
با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که ورزش و انجام تمرینات منظم بر وجوه مختلف شخصیتی و روان شناختی همچون تاب آوری و خودکارآمدی تاثیرگذار است.