تاثیر عصاره هیدروالکلی اسطوخودوس بر سطوح آنزیم ها و بافت شناسی کبد در موش های کوچک آزمایشگاهی

در طب سنتی، اسطوخودوس به عنوان یکی از داروهای گیاهی موثر بر عملکرد کبد مطرح بوده، ولی تاکنون اثرات جانبی عصاره گل اسطوخودوس بر بیوشیمی کبد مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر عصاره هیدروالکلی اسطوخودوس بر بافت و آنزیم های کبدی بود.
در این مطالعه تجربی، 50 سر موش کوچک آزمایشگاهی ماده بالغ در 5 گروه 10تایی؛ کنترل، دارونما و سه گروه تیماری قرار گرفتند. گروه دارونما با محلول نرمال سالین و گروه های تیماری با دوزهای 50، 100 و 200میلی گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی اسطوخودوس به صورت یک روز در میان و درون صفاقی، در 10 نوبت تیمار شدند. پس از 20 روز، سطوح آنزیم های کبدی ALT، AST و ALP و بافت کبدی موش ها مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمون آماری تحلیل واریانس تحلیل شدند.
میزان آنزیم ALT در گروه تیماری 200میلی گرم بر کیلوگرم نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (05/0p<). میزان آنزیم AST در گروه های تیماری 100 و 200میلی گرم بر کیلوگرم و میزان آنزیم ALP در گروه تیماری 200میلی گرم بر کیلوگرم نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان داد (05/0p<). در بررسی هیستولوژیک، بافت کبدی موش های گروه 50 و 100میلی گرم بر کیلوگرم دچار تغییرات پاتولوژیک نشده بود، اما در دوز 200میلی گرم بر کیلوگرم بافت کبدی دچار تغییرات پاتولوژیک مشهود در حد نکروز بافتی بود.
عصاره هیدروالکلی اسطوخودوس در دو دوز 100 و 200میلی گرم بر کیلوگرم باعث کاهش آنزیم های AST و ALP می شود، اما دوز 200میلی گرم بر کیلوگرم، بافت کبدی را دچار نکروز بافتی شدید می نماید.