اثر تمرین هوازی و مصرف عصاره پیستاسیا آتلانتیکا بر سطوح پلاسمایی لیپوکالین 2 و شاخص مقاومت به انسولین در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

گیاهان دارویی و مشتقات آنها از دیرباز در درمان دیابت و عوارض آن مطرح بوده اند. از طرفی، تمرینات هوازی نیز به عنوان جزء ضروری در درمان بیماران دیابتی نوع 2 در نظر گرفته می شود. هدف این پژوهش، تعیین اثر تمرین هوازی و مصرف عصاره بنه بر سطوح پلاسمایی لیپوکالین 2 و شاخص مقاومت به انسولین در موش های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود.
در این مطالعه تجربی، 40 سر موش نر نژاد ویستار در پنج گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابت+تمرین، دیابت+عصاره و دیابت+تمرین+عصاره قرار گرفتند. دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (40میلی گرم بر کیلوگرم) القا شد. برنامه تمرینی شامل 6 هفته تمرین هوازی روی نوارگردان (5 جلسه در هفته، هر جلسه 40 دقیقه با سرعت 20متر در دقیقه و شیب 5درجه) بود. گروه های عصاره در پایان هر جلسه تمرین، عصاره بنه (25میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) دریافت کردند. پس از 6 هفته، سطوح پلاسمایی انسولین، گلوکز و لیپوکالین 2 اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD در نرم افزار SPSS 19 تحلیل شدند.
میانگین شاخص لیپوکالین 2 در گروه های پنج گانه اختلاف معنی داری نداشت (115/0=p)، اما شاخص مقاومت به انسولین در گروه های پنج گانه اختلاف معنی دار داشت (025/0=p). میانگین شاخص مقاومت به انسولین در گروه های دیابت+تمرین (025/0=p) و دیابت+تمرین+عصاره (017/0=p) در مقایسه با گروه کنترل دیابتی به طور معنی داری پایین تر بود. بین میانگین شاخص مقاومت به انسولین در سایر گروه های دیابتی اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0p>).
تمرین هوازی به تنهایی و به همراه مصرف عصاره بنه از طریق کاهش مقاومت به انسولین، اختلال عملکرد ناشی از آثار اکسایشی دیابت را بهبود می بخشد.