تحلیل همگرایی اقوام مرزنشین ایران به عنوان یکی از شاخص های امنیت ملی

تامین امنیت یک کشور همواره از جمله دغدغه ها و البته از اهم وظایف دولت مردان در هر عرصه ای از زمان و مکان بوده است، در این میان از سرچشمه های تامین امنیت در یک کشور، موضوع تامین امنیت مرزهای بین المللی و پیرامونی آن کشور است. مرزهای جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از مولفه های تاثیرگذار بر امنیت ملی به لحاظ برخورداری از بافت جمعیتی ویژه، همواره از موضوعات چالش زا در عرصه امنیتی قلمداد گشته است. چنین برداشتی ناشی از واقعیت هایی ژئوپلیتیک؛ همچون پراکندگی جغرافیایی اقوام ایرانی و قرار گرفتن آنها در مناطق مرزی ایران، به کارگیری ژئوپلیتیک قومیت در مناسبت های موجود در سیاست خارجی و از سوی دیگر سیر گسترشی دنباله جغرافیایی فضایی قومیت های مرزنشین به آن سوی مرزهای سیاسی ایران است. نیز خصیصه ی مرزی بودن موجب سهولت در دسترسی به امواج ارتباطی دشمن بوده است به صورتی که هجوم تبلیغاتی دشمن بر علیه نظام جمهوری اسلامی از این نواحی رقم می خورد. لذا در این پژوهش همگرایی اقوام مرنشین ایرانی در جهت ثبات امنیت ملی مورد بررسی قرار گرفت. روش تحقیق تحلیلی توصیفی بوده و با بهره گیری از تکنیک swot (قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدات) همگرایی اقوام ایرانی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت، ابزار این پژوهش مطالعه اسناد کتابخانه ای و اینترنتی می باشد. نتایج یافته ها بیانگر آن است که در همگرایی اقوام ایرانی 10 قوت داخلی، 21 ضعف داخلی، 11 فرصت بیرونی و 12 تهدید دارای تاثیر عمده در این موضوع بوده است. همچنین پس از بررسی تاثیرات متقابل آن ها بر یکدیگر و از یکدیگر و تحلیل کمی و کیفی آن، نهایتا از برآیند آن ها 40 راهبرد متناسب ارایه گردید.