نتایج پیوند قرنیه به روش DSAEK در بیماران مبتلا به کراتوپاتی تاولی پسودوفاک و دیستروفی اندوتلیال فوکس

ارزیابی و مقایسه پیامدهای بالینی و اسکن کانفوکال بعد از جراحی پیوند قرنیه به روش Descemet Stripping Automated Endothelial Keratoplasty بر روی بیماران مبتلا به دیستروفی اندوتلیال فوکس و کراتوپاتی تاولی پسودوفاکروش پژوهش: این مطالعه به صورت گذشته نگر و مقایسه ای بر روی 47 چشم از 39 بیمار (19 مرد) با تشخیص دیستروفی اندوتلیال فوکس (29 چشم، گروه یک) و کراتوپاتی تاولی پسودوفاک (18 چشم، گروه دو) که تحت عمل جراحی پیوند قرنیه به روش DSAEK قرار گرفته بودند، انجام شد. اسکن میکروسکوپی کانفوکال جهت اندازه گیری ضخامت مرکزی قرنیه دهنده و گیرنده و تعداد و مورفولوژی سلول های اندوتلیال بافت دهنده انجام شد. حدت بینایی و نتایج انکساری و عوارض پس از عمل هم چنین تعداد سلول های اندوتلیال دهنده، ضخامت مرکزی قرنیه دهنده و گیرنده در بین دو گروه ارزیابی و مقایسه شد.
میانگین سن هنگام جراحی در گروه های یک و دو به ترتیب 8/11±2/65 و 5/12±4/69 سال بود (27/0P=). میانگین مدت زمانی پی گیری 0/14±6/23 ماه در گروه یک و 7/15±6/25 ماه در گروه دو بود (79/0P=). بهترین دید اصلاح شده با عینک پس از جراحی (BSCVA) به طور معناداری در گروه یک نسبت به گروه دو در شش ماهه اول پس از جراحی بهتر بود. پس از این دوره حدت بینایی اصلاح شده در هر دو گروه قابل مقایسه بود. معادل کروی عیب انکساری پس از عمل 46/1±39/0 دیوپتر در گروه یک و 47/1±80/0 در گروه دو بود (45/0P=). میزان آستیگماتیسم پس از عمل به ترتیب 83/0±02/1 دیوپتر و 67/0±36/2 دیوپتر بود (001/0P<). میانگین ضخامت مرکزی قرنیه دهنده 3/33±0/98 میکرومتر در گروه یک و 0/28±6/107 میکرومتر در گروه دو بود (45/0P=). تفاوت معناداری بین دو گروه از نظر تعداد و مورفولوژی سلول های اندوتلیال پس از عمل مشاهده نشد.
نتایج جراحی پیوند قرنیه به روش DSAEK بین بیماران دیستروفی اندوتلیال فوکس و کراتوپاتی تاولی پسودوفاکیک قابل مقایسه است.