ضایعات ملتحمه، بازبینی بافت شناسی در استان فارس

ارزیابی شیوع انواع ضایعات ملتحمه در یک مرکز چشم ارجاعی در استان فارس، جنوب ایران.
روش پژوهش: اسلایدهای بافت شناسی و گزارش های طبی مربوط به نمونه ضایعات ملتحمه ارسال شده به بخش پاتولوژی بیمارستان خلیلی شیراز، از فروردین 1388 تا خرداد 1392 بازبینی شدند. تشخیص های هیستوپاتولوژیک در سه گروه خوش خیم، پیش بدخیم و بدخیم قرار گرفتند و شیوع انواع مختلف ضایعات ملتحمه محاسبه شد.
مقاطع بافتی 631 مورد از ضایعات ملتحمه بررسی شد. بیش ترین شیوع مربوط به ضایعات خوش خیم بود (8/81 درصد) و پس از آن به ترتیب انواع پیش بدخیم (8/10 درصد) و بدخیم (4/7 درصد) قرار داشتند. شایع ترین ضایعه خوش خیم، ناخنک بود (2/69 درصد)، دیسپلازی اپی تلیوم شایع ترین ضایعات پیش بدخیم (1/94 درصد) و کارسینوم سلول سنگفرشی شایع ترین بدخیمی های ملتحمه را تشکیل می دادند. در تمام گروه های سنی، ضایعات خوش خیم ملتحمه بیش ترین میزان را داشتند اما با افزایش سن، شیوع انواع بدخیم به طور مشخصی افزایش می یافت (001/0P<).
ضایعات خوش خیم، شایع ترین ضایعات ملتحمه را تشکیل می دادند. در حالی که ناخنک در راس این آمار بوده و اینترااپی تلیال نئوپلازی و کارسینوم سلول سنگفرشی شایع ترین ضایعه های پیش بدخیم و بدخیم بودند. ضایعات بدخیم ملتحمه با افزایش سن، شیوع بیش تری پیدا می کردند.