دقت و قابلیت تکرارپذیری فتورفرکشن در اندازه گیری عیوب انکساری

تعیین دقت فتو و اتورفرکشن در مقایسه با سایکلواتورفرکشن و قابلیت تکرارپذیری فتورفرکشن.
روش پژوهش: در این مطالعه مقایسه ای، 86 چشم از کودکان 7 تا 12 سال بررسی شد. عیوب انکساری توسط فتورفرکتومتر (PlusoptiX SO4، GmbH، Nürnberg، Germany) و اتورفرکتومتر (Topcon RM800، USA) با و بدون سایکلوپلژی اندازه گیری گردید. برای ارزیابی قابلیت تکرارپذیری فتورفرکتومتر اندازه گیری هر چشم، 3 بار و تحت شرایط یکسان تکرار شد.
توافق کلی میان فتو و سایکلواتورفرکشن در کلیه عیوب انکساری بیش تر از 81 درصد بود. حساسیت و ویژگی فتورفرکشن در حالی که برای نزدیک بینی و آستیگمات قابل قبول بود، برای دوربینی آمبلیوژنیک (>5/3+ دیوپتر) 15/46 درصد و برای دوربینی غیرآمبلیوژنیک (از 2+ تا 3+دیوپتر)، 38/65 درصد بود. به دلیل وجود شیفت نزدیک بینی در نتایج فتورفرکشن نسبت به سایکلواتورفرکشن در عیوب انکساری دوربینی آمبلیوژنیک (006/0P=) و غیرآمبلیوژنیک (001/0P=)، تعیین معیار 12/1+ و 6/2+ دیوپتر بجای 2+ و 5/3+ دیوپتر حساسیت فتورفرکشن تا حد 62/84 درصد و 23/69 درصد افزایش نشان داد. هم چنین قابلیت تکرارپذیری فتورفرکشن در تمامی عیوب انکساری قابل قبول بود (هم بستگی داخل خوشه ای(ICC): به ترتیب 98/0، 94/0 و77/0 در نزدیک بینی، آستیگماتیسم و دوربینی). نتایج اتورفرکشن نیز مانند فتورفرکشن در مقایسه با سایکلواتورفرکشن از نظر دوربینی متفاوت بود، در حالی که از نظر نزدیک بینی و آستیگمات تفاوتی با سایکلواتورفرکشن نداشت.
اگرچه فتورفرکشن در نزدیک بینی و آستیگمات دارای دقت بالایی است، اما حساسیت آن در دوربینی پایین می باشد که می توان با اعمال معیارهای تعیین شده، حساسیت آن را بهبود بخشید تا فتورفرکشن را به عنوان روشی مناسب در غربالگری عیوب انکساری اطفال در نظر گرفت.