تغییرات ویژگی های بیومکانیک قرنیه پس از جراحی DSAEK در بیماران پسودوفاکیک بولوس کراتوپاتی

مقایسه ویژگی های بیومکانیک قرنیه و فشار داخل چشمی در چشم های با بولوس کراتوپاتی پسودوفاکیک قبل و پس از جراحی DSAEK.
روش پژوهش: این مطالعه به صورت مقایسه ای، آینده نگر و غیرتصادفی بر روی 44 چشم از 22 بیمار با تشخیص بولوس کراتوپاتی پسودوفاکیک که در یک چشم تحت جراحی DSAEK قرار گرفته بودند، صورت گرفت. فشار داخل چشم توسط دستگاه تونومتر گلدمن و ضخامت مرکزی قرنیه توسط دستگاه پاکی متری اولتراسوند سنجیده شد. هیسترزیس قرنیه (CH)، عامل مقاومتی قرنیه (CRF)، فشار داخل چشمی مرتبط با گلدمن (IOPg) و فشار داخل چشمی جبران شده (IOPcc) توسط دستگاه آنالیز پاسخ چشمی (ORA) اندازه گیری شد. تمامی این معاینات در چشم طبیعی به عنوان گروه شاهد نیز صورت گرفت. اندازه گیری ها، قبل و شش ماه پس از جراحی انجام شدند.
میانگین سنی بیماران 14±67 سال بود. میانگین CH و CRF پیش از عمل در گروه DSAEK به ترتیب 94/2±77/5 و 72/2±39/6 میلی متر جیوه و به طور قابل ملاحظه ای کم تر از مقادیر گروه شاهد بود (به ترتیب 47/2±2/8 و 49/2±43/8 میلی متر جیوه، مقدار 001/0P= برای هر دو مقایسه). پس از عمل CH و CRF دچار افزایش معنی دار شدند (به ترتیب 68/3±09/7 میلی متر جیوه با 05/0P= و 84/3±21/8 میلی متر جیوه با 03/0P=) و مقادیر آن ها در چشم های عمل شده به مقادیر طبیعی چشم های گروه شاهد نزدیک شد.
متغیرهای بیومکانیک قرنیه در چشم های بولوس کراتوپاتی پسودوفاکیک در مقایسه با چشم های طبیعی سمت مقابل پایین تر بود ولی این معیارها پس از جراحی DSAEK افزایش یافت و به مقادیر اندازه گیری شده در چشم های طبیعی سمت مقابل رسید.