مقایسه تاثیر دوشیدن بند ناف با دو روش تزریق وریدی اکسی توسین و نرمال سالین، بر طول مدت مرحله سوم زایمان

خونریزی هنوز یکی از علل مهم مرگ حین زایمان مادران در کشورهای در حال توسعه است. هدف از این مطالعه بررسی دوشیدن خون موجود در عروق بند ناف، به سمت جفت، و مقایسه این روش با دو روش تزریق نرمال سالین با و بدون اکسی توسین در ورید نافی از نظر تاثیر بر طول مرحله سوم زایمان و در نتیجه کاهش خونریزی بوده است.
مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده روی 168 مورد زایمان طبیعی در بیمارستان های اهواز صورت گرفت. در گروه اول (56 نفر) خون بند ناف به طرف جفت دوشیده شد. در گروه های دوم (44 نفر) و سوم (32 نفر) به ترتیب، 20 واحد اکسی توسین رقیق شده و 30 سی سی نرمال سالین در ورید بند ناف تزریق شد و برای 36 نفر، به عنوان گروه کنترل، 20 واحد اکسی توسین در 1000 سی سی سرم رینگر انفوزیون شد. داده ها با استفاده ازنرم افزار SPSS v.16 و تست های آمار توصیفی، تی زوجی و آنالیز واریانس، و با سطح اطمینان 95 درصد، تجزیه و تحلیل شدند.
میانگین زمان مرحله سوم بین گروه های مطالعه اختلاف معنی دار آماری داشته است (002 / P = 0). با استفاده از تست تعقیبی توکی نشان داده شد که این اختلاف بین گروه های مداخله با گروه کنترل بوده است. ولی گروه های مداخله از این نظر تفاوت آماری با هم نداشته اند. یعنی مداخله دوشیدن بند ناف مشابه مداخلات دیگر طول مرحله سوم زایمان را کاهش داد. مقایسه میانگین هموگلوبین مادران قبل و بعد از زایمان بین همه گروه ها تفاوت معنی داری نداشت.
روش دوشیدن بند ناف، می تواند مشابه تزریق اکسی توسین رقیق شده و نرمال سالین تنها، طول مرحله سوم زایمان را کاهش دهد. مزیت استفاده از این روش سهولت و راحتی آن است.