نگرش گندمکاران در خصوص یکپارچه سازی اراضی و راهکارهای متناسب از دیدگاه آنان (مورد مطالعه: گندمکاران روستاهای شهرستان هشترود)

دستیابی به توسعه کشاورزی نیازمند طراحی و اجرای برنامه ها و استراتژی های صحیحی است که گام اول تدوین برنامه ها نیز شناسایی وضعیت موجود از بعد توانمندی ها و مشکلات می باشد. پراکندگی و قطعه قطعه بودن اراضی کشاورزی یکی از مهم ترین این مشکلات می باشد. تحقیق توصیفی- همبستگی حاضر باهدف بررسی نگرش گندم کاران شهرستان هشترود در خصوص یکپارچه سازی و راهکارهای متناسب برای یکپارچه سازی از دیدگاه آن ها در سال 1392 صورت گرفت. اعتبار و روایی ابزار تحقیق (پرسشنامه) با استفاده از نظرات اساتید و کارشناسان مرتبط تایید و پایایی آن نیز از طریق مطالعه مقدماتی و محاسبه آلفای کرونباخ برابر با 85/0 و 80/0 برای بخش نگرش و راهکارها به دقت آمد. جامعه آماری را کلیه گندم کاران نواحی روستایی شهرستان هشترود در استان آذربایجان شرقی تشکیل می دادند که 186 گندم کار به عنوان نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری چندمرحله ای تصادفی از 15 روستای این شهرستان انتخاب و موردمطالعه واقع شدند. نتایج نشان داد که اکثریت گندم کاران (7/67 درصد) نسبت به یکپارچه سازی نگرش نامساعدی دارند. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که بین سابقه کشاورزی با نگرش گندم کاران رابطه مثبت و معنی دار ولی بین تعداد قطعات کل با نگرش رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل عاملی نیز نشان داد که چهار عامل اقدامات بازدارنده، اقدامات مشاعی-تعاونی، اقدامات حمایتی- تسهیلاتی و اقدامات انگیزشی- ترویجی 9/59 درصد از واریانس کل مربوط به راهکارهای یکپارچه سازی را تبیین کردند.