اثر متقابل سطوح مختلف انرژی در آب شیرین و لب شورخزر بر روی رشد، بازماندگی و ترکیب شیمیایی بدن شاه میگوی چنگال باریک (Astacus leptodactylus)

اثر سطوح متقابل انرژی و شوری بر روی رشد شاه میگوی چنگال باریک، به مدت 8 هفته انجام گرفت. در این آزمایش سه جیره با پروتئین ثابت 30 درصد و سه سطح انرژی 300، 370، 450 کیلوکالری در 100 گرم ماده غذایی، در دو سطح آب شیرین و آب لب شور خزر فرموله شد. مخازن فایبر گلاس 110 لیتری، با 80 لیتر آب، آبگیری شد. تعداد 5 عدد شاه میگو با میانگین وزنی و انحراف معیار 2±17 گرم ذخیره سازی شد و روزانه 2 بار غذادهی صورت گرفت. نتایج نشان داد که سطوح مختلف انرژی اثر معنی داری را بر روی شاخص های رشد و بازماندگی نشان ندادند، اما عامل شوری، اثر معنی داری بر روی شاخص های رشد نشان داد و بهترین عملکرد در آب شیرین مشاهده گردید. در بررسی اثر متقابل انرژی و شوری بهترین و بالاترین شاخص های رشد و بقا در اثر متقابل آب شیرین و انرژی 0-370 مشاهده شد. پروتئین و چربی لاشه در تیمار شوری کاهش یافتند (05/0>P). بیشترین میزان پروتئین لاشه در انرژی 370 کیلوکالری در 100 گرم و آب شیرین مشاهده شد که دارای اختلاف معنی داری با سایر تیمارها بود (05/0>P). به طور کلی می توان این گونه بیان کرد که جیره غذایی باسطح انرژی 370 کیلوکالری در 100 گرم و آب شیرین، بهترین عملکرد را بر روی رشد، تغذیه و بقا در شاه میگو داشته است.