نقش عوامل رفتاری در تقویت منزلت اجتماعی بازنشستگان نیروی انتظامی

بازنشستگی به معنای نافعالی و بی تحرکی نیست بلکه نوع متفاوتی از فعالیت در عرصه اجتماعی است. بازنشستگی گذر از نقشی به نقش دیگر و تغییر نقش کارمند به نقش یک بازنشسته وآغاز مرحله جدیدی از زندگی است. هدف این پژوهش، تعیین مهم ترین عوامل رفتاری موثر بر منزلت اجتماعی بازنشستگان نیروی انتظامی است.
روش شناسی: این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی است که با روش توصیفی- پیمایشی در صدد تعیین ابعاد و شاخص-های عوامل رفتاری مرتبط با منزلت اجتماعی کارکنان بازنشسته نیروی انتظامی است. در این تحقیق، ضمن تعیین شاخص-های ابعاد رفتاری (ارتباطات اجتماعی، روابط خانوادگی و اوقات فراغت) به عنوان متغیرهای آشکار و منزلت اجتماعی به عنوان متغیر مکنون، میزان شدت و ضعف اثر شاخص ها تعیین می شود. تعداد آزمون شوندگان 96 نفر از اساتید دانشگاه و خبرگان بازنشسته نیروی انتظامی می باشد که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب گردیده اند. جهت ارزیابی و سنجش اجزای مدل تحقیق و تایید روایی و پایایی آن با استفاده از نرم افزارهای لیزرل و سیمپلس از روش تحلیل معادلات ساختاری (تحلیل عاملی تاییدی) استفاده شده است.
بررسی رابطه منزلت اجتماعی بازنشستگان با عوامل رفتاری از طریق محاسبه آماره zبه مقدار 10.76 نشان می-دهد که پارامتر مربوطه نه تنها در فاصله بحرانی «1.96- و 1.96+» قرار ندارد، بلکه مقدار آن بزرگتر از 2.56 بوده و در سطح 1 درصد معنادار است و جهت آن نیز مثبت و مستقیم می باشد.
نتایج تحقیق نشان می دهد که 72 درصد از واریانس منزلت اجتماعی بازنشستگان نیروی انتظامی می تواند از طریق عوامل رفتاری و مناسبات اجتماعی کارکنان در ابعاد: ارتباطات اجتماعی، کیفیت روابط خانوادگی و نحوی گذران اوقات فراغت آنان تبیین گردد.