بررسی تاثیر روش آموزش دستور زبان بر جمله سازی دانش آموزان آسیب دیده شنوایی پایه پنجم

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر روش آموزش دستور زبان بر جمله سازی دانش آموزان آسیب دیده شنوایی می باشد.
تعداد 21 دانش آموز آسیب دیده شنوایی که دارای افت شنوایی شدید و عمیق بودند، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به طور تصادفی در دو گروه 6 نفره جایگزین شدند. مطالعه به روش نیمه آزمایشی انجام شد. در هر دو گروه، پیش آزمون اجرا شد. سپس در 21 جلسه 54 دقیقه ای روش آموزش دستور زبان به گروه آزمایش، آموزش داده شد. چارچوب نظری رویکرد دستوری و آموزش موضوع محور و مستقیم به طور خاص)آموزش معلم محور(، و روش آموزشی غیرمستقیم در سطح محدود و عام مورد نظر بوده است. در پایان آموزش، پس آزمون در مورد هر دو گروه به عمل آمد. ابزار پژوهش در این مطالعه، آزمون محقق- ساخته بود.
میانگین نمره های جمله سازی حاصل از پس آزمون گروه آزمایش در مورد روش آموزش دستور زبان، اختلاف معناداری با میانگین نمره های پیش آزمون هر. )P>1/ دوگروه و پس آزمون گروه کنترل نشان ندادند) 14 با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که روش آموزش دستور زبان در مورد ناشنوایان باعث بهبود جمله سازی آنان نمی شود.