مقایسه ی دو روش درمانی اتوگرفت لترال کورتکس راموس مندیبل و آلوپلاست مش تیتانیومی در بازسازی شکستگی های کف اربیت

بازسازی شکستگی های اوربیت یکی از پرچالش ترین مراحل درمان آسیب های صورت می باشد. توافق عمومی بر انتخاب نوع ماده بازسازی کننده وجود ندارد. در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی بوده، نتایج کوتاه مدت درمانی اتوگرفت لترال کورتکس راموس مندیبل و آلوپلاست مش تیتانیومی بررسی شد.
22 بیمار با شکستگی کف اوربیت در دو گروه به صورت تصادفی وارد مطالعه شدند. بیماران گروه اول به وسیله اتوگرفت از لترال کورتکس راموس، و بیماران گروه دوم به وسیله آلوپلاست مش تیتانیومی تحت درمان قرار گرفتند. بیماران به مدت 6 ماه پیگیری شده و از نظر انوفتالموس، ورتیکال دیستوپیا، دیپلوپیا، پاراستزی گونه و احتمال عفونت ارزیابی شدند.
تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. اتوگرفت از راموس مندیبل و آلوپلاست مش تیتانیومی می توانند بدون توجه به اندازه شکستگی و میزان آسیب ایجادشده به کار روند.
هر دو روش مذکور قابل اعتماد و موفق می باشند. فواید اتوگرفت راموس، دسترسی به مقدار مناسب استخوان، واسکولاریزاسیون، احتمال کم اکستروژن و خنثی بودن می باشد، ولی موربیدیتی ناحیه دهنده پیوند و طولانی تر شدن زمان عمل از معایبش است. سازگاری با بدن، میزان تحلیل مختصر، استئواینتگریشن و شکل دهی عالی، عدم وجود موربیدیتی ناحیه دهنده و زمان کوتاه تر عمل از فواید آلوپلاست است. منتها احتمال اکستروژن گرفت، سختی قراردهی به دلیل ناصافی لبه ها و یا برداشت آن در صورت عفونت به دلیل رشد فیبروز به درونش و همچنین هزینه بالاتر، از معایب مش تیتانیومی می باشد.