شناسی تضمین های شعر فارسی

تضمین گونه ای از شعر است که شاعری شعر شاعری دیگر را در سروده خود می آورد و چنانچه شعر معروف نباشد نام شاعر را نیز قید می کند تا سرقت ادبی محسوب نشود.
هر چند نمونه هایی از تضمین را در قرون اولیه شعر فارسی می توان یافت، اما به لحاظ بسامد و فراوانی، تضمین در دوره های اخیر بیشتر قابل مطالعه است و می توان شاعرانی را یافت که چندین شعر از شاعران بنام را تضمین کرده اند.
در این مقاله نگارندگان تلاش دارند که تصویری نسبتا کامل از تضمین را در شعر فارسی ارائه دهند. سیر تضمین در شعر فارسی، مطالعه شیوه های شاعرانی که شعر شاعران دیگر را در سروده خود به کار برده اند، انگیزه های تضمین، شایع ترین نوع تضمین، انواع تضمین و شاهد مثال های آن؛ از جمله مواردی است که نگارندگان به آنها پرداخته اند.
هم چنین از آنجا که پیش از این، کتاب یا مقاله ای مستقل در این باره نوشته نشده است و تنها اطلاعاتی پراکنده در کتب آرایه های ادبی در این زمینه وجود دارد لذا نگارندگان تلاش می کنند که مسایل کلی تضمین را مورد مطالعه قرار داده و در اختیار خواننده قرار دهند.