هنجارگریزی در شعر شاملو

هر زبانی به اقتضای شرایط از هنجارهای متغیری پیروی می کند. هنجار، قانون و روشی است که از سوی اکثریت افراد جامعه پذیرفته می شود و هنجارگریزی اعراض و عدول از روش و ایین معمول است. هنجارگریزی در زبان، انحراف از قوانین حاکم بر زبان معیار است و شعر یکی از مهم ترین میدان های انحراف از قواعد و معیار زبان به شمار می رود. شعر شاملو در امتداد تاریخ شعر فارسی، ادامه جریان پیوسته شعر با رویکرد موسوم به شعر نو است که الزاما از هنجارهای کهن و قوالب کلاسیک شعر فارسی پیروی نمی کند و به لحاظ رویکرد اجتماعی و انتقادی، دارای هنجارگریزی های متفاوت و در ابعاد بسیار است. شیوه های هنجارگریزی شاملو در شعر مبتنی بر هنجارگریزی معنایی است که بر پایه عناصر تجریدپنداری و تجسم پنداری شکل می گیرد. این مقاله انواع هنجارگریزی معنایی در شعر شاملو را با تکیه بر مجموعه اشعارش بررسی می نماید.