راهبردهای آمیزشی جهت کاهش اثرات ناهنجاری های مغلوب موثر بر سقط در برنامه های اصلاحی گاو شیری

به منظور مدیریت ناهنجاری های ژنتیکی مغلوب موثر بر سقط جنین در یک جمعیت گاو شیری، دو طرح آمیزش شبیه سازی شد. اولین طرح آمیزش به صورت کنترل شده تحت سه برنامه راهبردی آمیزشی مختلف انجام گرفت: 1. از آمیزش بین افراد حامل هاپلوتیپ های کشنده یکسان جلوگیری شد، 2. از آمیزش بین گاو نر حامل هاپلوتیپ کشنده و گاو ماده ای که پدرش حامل همان هاپلوتیپ بود، جلوگیری شد و 3. از آمیزش بین گاو نر حامل هاپلوتیپ کشنده با گاو ماده ای که پدر یا پدربزرگ مادری اش حامل همان هاپلوتیپ بود، جلوگیری شد. در دومین طرح، آمیزش ها تصادفی بود. طرح های آمیزش برای افق زمانی بیست ساله توسعه یافتند. روند ژنتیکی مشابهی برای صفت شایستگی خالص طول عمر (NM$) در سه برنامه راهبردی و دومین طرح در طول زمان مشاهده شد. بیشترین و کمترین هزینه به ترتیب به راهبرد اول و سوم مربوط بود. در طرح دو به طور میانگین 22 مورد سقط بر اثر هاپلوتیپ های کشنده برای متوسط 2290 آمیزش در سال اتفاق افتاد. در راهبرد اول، هیچ سقطی ناشی از هاپلوتیپ های کشنده مشاهده نشد. در راهبرد دوم و سوم تعداد تقریبی سقط های مشاهده شده برای متوسط 2290 آمیزش در سال، به ترتیب 10 و 4 مورد بود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد در شرایط کنونی، راهبرد سوم با کمترین هزینه و تلفات کمتر گزینه مناسبی برای مدیریت ناهنجاری های مغلوب موثر بر سقط جنین در جمعیت گاوهای شیری است.