اثر نوع فرایند حرارتی بر ترکیب شیمیایی، تجزیه پذیری و تخمیرپذیری برون تنی پسماندهای لپه پاک کنی

پژوهش حاضر به منظور ارزیابی اثر روش های مختلف فراوری های حرارتی شامل اتوکلاو، تفت دادن، پولکی کردن با بخار و ریزموج، بر ترکیب شیمیایی، غلظت مواد ضد مغذی (تانن و ترکیبات فنولیک)، تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام انجام گرفت. در این آزمایش از سه راس گاو نر بالغ فیستوله گذاری شده نژاد هلشتاین (طرح بلوک کامل تصادفی) و میزان گاز تولیدی در شرایط آزمایشگاهی (طرح کاملا تصادفی، با پنج تیمار، سه دوره مجزا و سه تکرار به ازای هر تیمار در هر دوره) و پسماندهای کارخانه های لپه پاک کنی استفاده شد. غلظت ماده خشک، پروتئین خام (درصد ماده خشک)، خاکستر (درصد ماده خشک)، مقدار تجزیه پذیری موثر ماده خشک (گرم در 100 گرم ماده خشک) و پروتئین خام (گرم در 100 گرم پروتئین خام) در نرخ عبور 02/0، غلظت ماده آلی قابل هضم (گرم بر 100 گرم ماده آلی) و تولید پروتئین میکروبی (گرم به ازای هر کیلوگرم ماده آلی قابل هضم) در پسماند فراوری نشده به ترتیب برابر 2/89، 1/26، 26/2، 65، 5/79، 52 و 71/62 بود. فراوری های حرارتی در مقایسه با گروه شاهد به صورت معناداری (05/0 (P با کاهش بخش محلول پروتئین، به کاهش پروتئین قابل تجزیه سریع در شکمبه، کاهش سنتز پروتئین میکروبی و در مقابل افزایش عبور پروتئین تجزیه نشده به روده باریک انجامید. بیشترین کاهش در غلظت تانن و ترکیبات فنولیک، به فراوری با امواج ریزموج مربوط بود و کمترین غلظت پروتئین قابل تجزیه موثر در شکمبه، به گروه فراوری شده با اتوکلاو متعلق بود. تفت دادن سبب بیشترین کاهش در پروتئین قابل تجزیه سریع در شکمبه شد، ولی بر ماده آلی قابل هضم و مقدار انرژی قابل متابولیسم تاثیر نامطلوبی نداشت؛ بنابراین با توجه به نتایج، در دسترس بودن فرایندها و هزینه فراوری، تفت دادن به عنوان فراوری مناسب به منظور کاهش پروتئین قابل تجزیه در شکمبه توصیه می شود. اجرای آزمایش های تکمیلی در شرایط درون تنی به منظور بررسی بیشتر بازده فراوری و ارزش اقتصادی پسماندهای لپه پاک کنی در تغذیه نشخوارکنندگان ضروری است.