مقایسه ی تاثیر دوز واحد و چندگانه متوتروکسات در درمان حاملگی نابجا، روی بروز انسداد لوله های رحمی

حاملگی نابجا هنوز یکی از عوامل شایع مرگ زنان در سن باروری است. یکی از درمان های این بیماری استفاده از متوتروکسات است که به صورت تک دوز یا در دوزهای متعدد (مولتیپل دوز) تزریق می گردد. هدف از این مطالعه مقایسه ی اثر دوز واحد و دوز متعدد متوتروکسات تجویز شده در درمان حاملگی نابجا، بر بروز انسداد لوله های رحمی است.
این مطالعه از نوع مداخله ای است و 80 بیمار با تشخیص حاملگی نابجا تحت درمان با متوتروکسات به روش تک دوز یا مولتیپل دوز (دوزهای متعدد) قرار گرفتند. پس از طی حداقل 3 ماه از بستری و درمان آنها، جهت وارسی مجدد اطلاعات و بررسی وضعیت لوله های رحمی با هیستروسالپنگوگرافی مراجعه کردند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری و نرم افزار SPSS ویرایش 19 تجزیه و تحلیل گردید.
فراوانی لوله رحمی مسدود در همان سمت حاملگی نابجا در گروه درمانی متوتروکسات دوز متعدد 12 نفر (30 درصد) و گروه درمانی متوتروکسات تک دوز 3 نفر (5/7 درصد) بود. همچنین، 33 نفر (5/82 درصد) در گروه درمانی متوتروکسات تک دوز و 18 نفر (45 درصد) در گروه درمانی دوز متعدد متوتروکسات هر دو سمت لوله رحمی آنها مسدود نبود. بین فراوانی انسدادهای لوله رحمی زنان با حاملگی نابجا در دو گروه درمانی متوتروکسات تفاوت معناداری وجود داشت (05/0>P).
بر اساس نتایج این مطالعه به نظر می رسد، میزان بروز انسداد لوله رحمی در زنان با حاملگی نابجا که مصرف کننده متوتروکسات تک دوز هستند، در مقایسه با مصرف کنندگان دوز متعدد متوتروکسات به طور معناداری کمتر است.